“MENGA URUSH E’LON QILINGANDEK TUYULDI”
41 yoshli Lyudmila (ism qahramonning iltimosiga ko’ra o’zgartirilgan) “19 yoshimda turmushga chiqdim – albatta, katta sevgidan”. “Ota-onam qurilayotgan uyga pul tikishdi va ikki xonali kvartira tayyor bo’lgach, dadam “er-xotinimizni birlashtiramiz, ittifoqni mustahkamlaymiz” deb uni mening nomimga rasmiylashtirdilar. Bu ularning va mening nikohga bo’lgan munosabatim edi – bir marta va umuman. Erim bilan birgalikda ta’mirlash ishlarini olib bordik va u erda yashay boshladik.
Ammo bir necha yil o’tgach, munosabatlarimiz butunlay yomonlashdi. Birga yashash imkonsiz bo’lib qoldi va men erimni tashlab ketdim. Darhaqiqat, u mendan o’z kvartirasiga ko’chib o’tdi. Ajralishni rasmiylashtirish vaqti keldi. Va keyin er kvartiraning yarmiga bo’lgan huquqlarini e’lon qildi. Men unga ota-onamning puliga sotib olinganini eslatdim, lekin u qonunga ishora qildi – “nikoh paytida olingan”.
Darhaqiqat, rasmiy ravishda kvartira to’ydan keyin mening mulkim bo’ldi. Bu “hamma narsa yarmida” degan ma’noni anglatadi. Uzoq oylar davom etgan muzokaralar boshlandi, ammo barcha takliflarim rad etildi. Misol uchun, men unga ta’mirlash uchun sarflangan mablag’lar ulushini va xuddi bankdagi kabi foizlar bilan qaytarib berishni xohlardim. Men qarz olishga va uning ulushini munosib bahoga sotib olishga tayyor edim. U kvartirani sotishni va pulni bo’lishni taklif qildi … Men rozi bo’lmadim.
Taxminan uch yil shunday o’tdi. Oxir-oqibat, bir nechta sud majlislari uning kvartiramning yarmiga bo’lgan huquqini ta’minladi. Bu vaqtga kelib, men ikkinchi marta turmushga chiqdim va farzand kutayotgan edim. Men tushundimki, ajrashish va mulkni taqsimlash ko’pincha nafaqat turmush o’rtoqlarning, balki butun oilaning ishi bo’lib qoladi va har bir kishi “to’g’ri-noto’g’ri” va “adolat-nohaq” haqida o’z fikrlariga ega bo’lishi mumkin.