Behruzbek Hamidov
Kechirim mavzusi ertami-kechmi har bir kattalar hayotida paydo bo’ladi. Biz yashaymiz: biz harakat qilamiz, munosabatlarga kirishamiz, rejalarimizni amalga oshiramiz – va bu harakatda biz kechirimlilik zarur bo’lgan vaziyatlarning u yoki bu tomonida bo’lamiz.
Biz biror narsada aybdor bo’lishimiz va kechirilishini kutishimiz yoki jinoyatchini ayblaydigan yoki kechirishni xohlaydigan qurbon bo’lishimiz mumkin. Va biz qaysi tomonda bo’lishimizdan qat’iy nazar, kechirim mavzusi ko’pincha og’riqli va qiyin bo’ladi, chunki u ko’plab kuchli tajribalarni keltirib chiqaradi: og’riq, xafagarchilik, g’azab, achchiq, uyat, g’azab, yordamsizlik.
Kechirim so’rash va kechirish jiddiy shaxsiy qiyinchiliklardir. Ularni hal qilishda biz bu dunyoning nomukammalligini va o’zimizning nomukammalligimizni tan olishimiz kerak. O‘tmishni o‘zgartirib bo‘lmasligini, hech kim darddan himoyalanmasligini, adolat har doim ham g‘alaba qozonmasligini, yaxshi bo‘lish bizga hech narsa bo‘lmasligining kafolati emasligini anglab yetadi.
Ammo bu vazifalarni bajarmaslik, o’z aybingizni inkor etmaslik, kechirmaslik va abadiy xafagarchilik hissi bilan yashash o’zingizni hozirgi paytdan katta miqdorda energiya va kuch olishga va uni o’tmishga sarflashga mahkum etishni anglatadi.
Tan olinmagan ayb, nomukammal tavba, kechirilmagan xafagarchilik, qasos olishga intilish, nima uchun bu biz bilan sodir bo’lganini tushunishga bo’lgan cheksiz urinishlar – bularning barchasi ruhni yeb, uni muzlab, charchatadi.
KECHIRIM SO’RASH – BU NIMANI ANGLATADI?
Avvalo, aybingizni tushunib, tan oling. Mavhum emas (“hamma narsa uchun meni kechir”), noaniq va unchalik tushunilmagan (“agar men biror narsada aybdor bo’lsam, meni kechir”), lekin juda real va aniq – “buning uchun men aybdorman”, “men bilaman. Men buni qilganimda og’riq keltirdim … “
Aynan nima qilganimizni, qanday zarar etkazganimizni, xatti-harakatlarimiz boshqalar uchun qanchalik yomon ekanini tushunish va bundan pushaymon bo’lish o’z-o’zini anglashning jiddiy harakatidir.
