Nega biz o’zimizni sevishimiz qiyin?

Ammo ko’p yillar davomida maktabdan bolalarga “Men alifboning oxirgi harfiman” deb aytilgan Sovet merosidan xalos bo’ldik. Biz eski cherkov slavyan alifbosini boshqaradigan mag’rur “Az”ni ham, Angliya-Amerikaning doimiy poytaxti “I” ni ham esladik. Shuningdek, biz o’zimizni sevishning boshlang’ich nuqtasi ekanligini esladik, chunki unda aytilgan: “Yaqinni o’zing kabi sev” (Matto 22:39).

Psixologlar esa, biz o’zimizni sevishni o’rganmagunimizcha, sevgiga bo’lgan tashnalikdan azob chekishimizni takrorlashdan charchamaydilar. Ammo biz uni qanchalik tashqi dunyodan qidirmaylik va qanchalik topmaylik, chanqog’imiz so’nmaydi. Chunki sevgi manbasini o‘zimizda bo‘lmasdan turib, uni tashqaridan o‘zlashtira olmaymiz. Va bu biz uchun “mo’ylovimizdan oqqan, ammo og’zimizga kirmagan” narsa bo’lib qoladi.

Ammo bularning hech biri yordam bermaydi. Biz o’zimizni seva olmaymiz. Biz esa bunday urinishlardan ham uyalamiz. Shuning uchun biz tirnoq belgilarini “o’zimiz, sevgilim” intonatsiyasi bilan ishlatamiz, biz uni boshqa birovning nutqidan olingan iqtibos sifatida, ma’nosini biladigan, lekin o’zimiz obuna bo’lmagan so’zlar sifatida talaffuz qilamiz.

Lekin nima uchun? Agar biz o’zimizni sevish mumkin, zarur va yaxshi deb qabul qilsak va qaror qilgan bo’lsak, bizning uyatchanligimiz qayerdan keladi?

Buning sabablari bor. Va ular “sevgi” so’zining aniq va nazarda tutilgan ma’nosida yotadi. Lug’atlar ko’pincha sevgini kuchli hissiy joziba, samimiy moyillik deb ta’riflaydi. Ammo bunday jozibadorlik va moyillik bizni hayratga soladigan narsalar tufayli yuzaga keladi.

Sevimlilar, bolalar, vatan, uy hayvonlari yoki yovvoyi tabiat – biz sevgan hamma narsa bizga go’zal ko’rinadi. Buning aksi ham to’g’ri: bizga go’zal ko’rinadigan narsa biz sevgan narsadir.

Biz o’zimiz kamchiliklarimizni juda aniq ko’ramiz, lekin hayratlanish uchun unchalik ko’p sabablarni topa olmaymiz

Va biz o’zimizga tez-tez go’zal ko’rinmaymiz, shunday emasmi?

Ko’pchiligimiz boshqalarning nazarida shunday bo’lishni xohlaymiz, lekin biz o’zimiz kamchiliklarimizni juda aniq ko’ramiz, lekin hayratlanish uchun unchalik ko’p sabablarni topa olmaymiz. Bizning burnimiz esa kartoshka yoki aksincha, sabzi kabi, belimiz esa bir xil emas, va xarizma muvaffaqiyatsizlikka uchraydi va mehnat bilan ishlash qobiliyatimiz ko’p narsani orzu qiladi … Demak, sevish uchun o’zingiz, sog’lom fikr bilan xayrlashib, ichki ko’rlikka ega bo’lishingiz kerakmi? Narxi juda baland emasmi?

Ammo muqobil qandaydir jozibali emas – doimo o’zingizni tanqid qiling, o’zingizni malomat qiling, gunohlaringiz va kamchiliklaringizni ko’rsating … Va bizning atrofimizdagilar bunday hollarda ta’kidlash imkoniyatini qo’ldan boy berishmaydi: “Qanday qilib o’zingizni bunchalik sevmaysiz? ”, haqli ravishda biz va biz, o’z navbatida, ularga bir xil talabchanlik bilan munosabatda bo’lishimizdan qo’rqamiz.

O’zingizni sevishni qanday o’rganish kerak? Biz uchun uchinchi yo’l bormi?

Balki bordir. Ehtimol, siz o’zingizdan (shuningdek, boshqalardan ham) o’zingizga bo’lgan muhabbatni kutmasligingiz yoki talab qilmasligingiz kerak – ehtimol rahm-shafqat, g’amxo’rlik, do’stona munosabatdan boshlang.

Bizga hamdardlik bildirmaydigan odamni sevishimiz qiyin. Ammo unga do’stona munosabatda bo’lish juda mumkin. Do’stlikning yana bir afzalligi bor – u iroda sa’y-harakatlari tufayli o’z-o’zidan uyg’onishi mumkin. Bu sevgi bilan ishlamaydi. Shu ma’noda holvaga o‘xshaydi – naqlga ko‘ra, “Halva, holva!” deb qancha baqirsang ham, og‘zingda shirin bo‘lmaydi.

Ammo siz o’zingizga aytishingiz mumkin: “Endi men do’stona munosabatda bo’laman” – va xuddi shunday yo’l tuting. Tuyg’ular bizning ongimiz tomonidan boshqarilmaydi. Ammo biz o’z xatti-harakatlarimizni nazorat qila olamiz. Do’stlik hozirda sevgini boshdan kechira olmaydiganlar uchun ham mavjud.

Xuddi shu narsa rahm-shafqat va g’amxo’rlik uchun ham amal qiladi. Bemorni davolash uchun shifokor uni sevishi shart emas. Mehribonlik opasi hatto undan zarracha rozi bo’lmaganlarga ham bint yasaydi va ichimliklar olib keladi.

Behruzbek Hamidov

Psixolog,Profayler

Aloqador maqolalar

Dushanbani qanday sevish kerak: ish haftasini quvnoq boshqarishga yordam beradi 10 ta maslahat. Nima uchun Dushanbani yomon ko‘raman? Bundan qanday qutulsam bo‘ladi?

Ko’pchilik dushanba og’ir kun degan fikrga o’rganib qolgan. Biz ko’pincha uning yakshanba kuni va bir qismi haqida o’ylashni boshlaymiz, kayfiyatimizni buzamiz dam olishdan mahrum qilamiz. Dushanba kunlarini yaxshi ko’rishga yordam…

Hayotingizdan afsuslanmaslikka yordam beradi 9 ta maslahat: Keksalikdan qo’rqish va hayotni behuda o’tkazish hissi – bu yosh bilan ortib boruvchi umumiy tajriba. Ular bilan qanday kurashish kerak?

Yoshimiz o’tgan sari imkoniyatlar kamayib, ko’proq qiyinchiliklar paydo bo’ladi. Bizning sog’lig’imiz yomonlashadi, bizda kamroq va zaifroq energiya qoladi va biz nima qilishga vaqtimiz yo’qligini va nimani o’zgartirishni xohlayotganimiz haqida o’ylashni…

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *

6 + 4 =

Akme Consalting !!!

Bizga qo‘shiling !

error: Content is protected !!
На платформе MonsterInsights