Behruzbek Hamidov
2. “Bolaligimda sevimli o‘yinchog‘im to‘ldirilgan maymun edi. Men undan ajralmadim va oxir-oqibat men uni shunchalik iflos qildim va eskirib qoldimki, u tikuvlardan parchalanib ketdi va eskirdi. Undan ko’pik tushayotgan edi. Bir kuni uyda uni unutib qo’ydim, bog’chadan qaytsam, onam maymun Afrikaga oilasi bilan bo’lishga ketganini aytdi. Yaqinda 45 yoshga to‘lgan kunimda bu voqeani ota-onamga eslatdim”.
3. “Bolalar qayerdan kelganini so‘ramadim, chunki men allaqachon bilganimga ishonchim komil edi: ular, mening ukam singari, kasalxonada chiqariladi. Ammo oila yangi bolani boqishga qodirligini isbotlash uchun birinchi navbatda ona katta vaznga ega bo’lishi kerak.
4. “To‘rt yoshimda Nemo haqidagi multfilmni ko‘rib, endi hech qachon baliq yemayman, degan edim. Ota-onam men bilan rozi bo’lishdi va o’sha paytdan boshlab biz Norvegiya tovuqini iste’mol qila boshladik, u juda mazali edi. Ammo keyin ogohlantirishni unutgan buvisi keldi va makkor yolg’on fosh bo’ldi. Bu treska edi, faqat boshqacha pishirilgan».
5. “Akam bilan men haliyam iflos edik, onam esa har kuni qo‘l yuvish va dush qabul qilishni o‘rgatishdan umidini uzardi. Shuning uchun ota-onam yuvinishni yoqtirmaydigan, qo’ziqoringa aylangan yana bir akam borligini aytishdi. Va ular hatto “iflos Maks” yozuvi bilan bu qo’ziqorinning fotosuratini ko’rsatishdi.
