Behruzbek Hamidov
Hayotimizda shunday lahzalar bo’ladiki, biz o’z sherigimizni bajonidil o’ldiramiz … bizni g’azablantiradigan arzimas narsa uchun. U hech qachon hojatxona o’rindig’ini tushirmaydi, u har doim kerakli qog’ozlarni biron joyga qo’yadi, u doimo sumkalarda kir yuvish vositasi sotib oladi, garchi unga shisha yuvish vositasi kerak bo’lsa-da, u hatto qarashga ham ulgurmagan gazetalarni tashlab yuboradi.
Ro’yxat cheksizdir. Ammo qanday qilib bunday bema’nilik qichqiriqga yoki aksincha, toshloq yuz bilan jim bo’lishga olib kelishi mumkin? Bizning g’azabimiz juda tabiiy. Fransuz sotsiologi Jan-Klod Kaufmann: “Bundan tashqari, munosabatlar tegirmonidagi bu qum donalari birgalikda hayotning ajralmas atributidir va ular er-xotinda hamma narsa yaxshi ekanligini ko’rsatadi”. “Agar ular bilan qanday kurashishni bilsangiz.”
Bunday g’azablanishlar birgalikda yashashning qiyin san’ati haqida ko’p narsalarni aytib berishi mumkin.
Psixologiya: Nega sheriklar birgalikda yashashni boshlashlari bilanoq, ular bir-birlaridan g’azablanishadi?
Jan-Klod Kaufman: Busiz hatto asal oyi ham to’liq bo’lmaydi! Ammo dastlab tirnash xususiyati kuchsizroq seziladi, chunki ular buni ko’rishni xohlamaydilar va har bir kishi bu tuyg’uni o’zida bostirishga harakat qiladi. Birgalikda hayotga kirganingizda, siz ikkinchisini yarmiga, uning dunyosiga va birgalikda qurayotgan yangi dunyoga qarab uchrashishingiz kerak. Biz o’zgarish, biror joyga ko’chib o’tish zarurligini tushunishimiz kerak.
