Odam Birinchi va Odam Ikki

Yozuvchi Bruks nima bo’layotganini tahlil qiladi va odamlar ishga joylashish uchun rezyumeda o’zlarining kuchli tomonlarini ta’kidlashlari muhim haqiqatni payqaydi. Va ular bu dunyoni tark etganlarida, ularning do’stlari va qarindoshlari ularning butunlay boshqacha fazilatlarini ta’kidlashadi. Biz chuqur va muhim narsalar haqida gapiramiz – odam qat’iyatli, mehribon, mas’uliyatlimi.

Bruks ravvin Soloveychik tomonidan 1965 yilda yozilgan kitobga ishora qiladi. Yahudiy mutafakkiri har bir insonning ikki tomoni borligini ta’kidlab, uni Odam Ato Birinchi va Ikkinchi deb atagan. Agar Birinchi Odam shuhratparast bo’lsa, u jur’at etsa, yaratsa, yaratsa, foyda ko’radi va muvaffaqiyatga intilsa, Ikkinchi Odam tuyg’ularda, his-tuyg’ularda chaqiruv qidiradi, dunyoni o’zgartirmaydi, lekin unga bo’ysunadi va eng muhimi, chidamlilikni qadrlaydi, ambitsiya emas.

Soloveychik bular shaxsiyatning ikki qarama-qarshi tomoni ekanligiga ishongan va u Odam II ga katta hamdard edi va falsafiy o’ylab, o’zingizni topish uchun o’zingizni yo’qotishingiz va dunyoga bo’ysunishingiz kerak, deb hisoblardi, uni xuddi shunday qabul qiling. va odamlarga mehr berish. Bruks bundan ham uzoqroqqa boradi va ochiq yozadiki, bugungi dunyoda ko’proq Odam Atoni afzal ko’radi va insonning asl mohiyatini unutadi, bu esa odamlarning sovuqqon, hisobchi, xudbin va xudbin bo’lishiga olib keladi.

Odam II ga o’zingizga yordam bera olasizmi?

Tashqi muvaffaqiyat tom ma’noda hamma narsa bo’lgan bunday sovuq va ruhsiz mavjudotga aylanmaslik uchun Bruks Odam II ga o’zini ko’rsatishga yordam berish uchun xarakter yaratishni tavsiya qiladi. Buning uchun qiyin vaziyatlarda siz xotiralarga, hayotdagi asosiy daqiqalarga, bolalikka murojaat qilishingiz kerak. Devid Bruksning ta’kidlashicha, Odam II ni zaif tomonlari, o’tmishdagi gunohlari va kamchiliklari bilan kurashish orqali tarbiyalash mumkin.

Yozuvchi o‘zining o‘tmishdagi kamchiliklari va gunohlari bilan yuzma-yuz turishda matonatni tarbiyalash uchun kuch manbasini ko‘radi. U tashqi muvaffaqiyatni birinchi o’ringa qo’yadigan mavjud madaniyatga qarshi kurashishga chaqiradi. Bruks, shuningdek, umid, sevgi va Xudoga ishonish orqali najot haqida gapirgan Reynxold Nieburning teologik ishiga ishora qiladi. Nibuhr, ayniqsa, sevgining so’nggi va eng yorqin shakli – kechirimlilik qadrini ta’kidladi. Devid Bruks bu chuqur fikrni o’ziga tortadi va har bir insonning ichki dunyosini rivojlantirish muhimligi haqida gapiradi, hatto tashqi jilo, bir lahzalik muvaffaqiyat va ba’zi imtiyozlar hisobiga. U hamma epitafiyani kutayotganini va uning qanday bo’lishi faqat bizga bog’liqligini eslashga chaqiradi …