Behruzbek Hamidov
| Men har doim aybdorman. |
Omon qolish va moslashishga urinishlarning bir tomoni qurbonning pozitsiyasiga aylanadi.
Bir tomondan, bu qiyin, boshqa tomondan, ko’pincha atrofimizdagilar tomonidan ijobiy qabul qilinadi va hatto bizning ijtimoiy muhitimizda ham baxtsizlarga achinish odat tusiga kiradi.
Ko’zga ko’rinib, boshingizni ko’tarsangiz, talablar ortadi!
Ammo bu talablar allaqachon ichkarida yuqori va ularni hatto atrofingizdagi odamlardan ham engib o’tish imkonsiz vazifaga aylanadi va yana yashirish va baxtsiz bo’lish osonroq, lekin kimni tepishdan ko’ra tez-tez silaydi.
Moslashish va ma’qullash va o’z qadr-qimmatini oshirishning yana bir varianti ko’pincha boshqalarning qutqaruvchisi pozitsiyasidir.
Bundan tashqari, ijobiy tashqi mustahkamlashni topish osonroq.
Psixologiyada bu “Iso-Masih kompleksi” yoki “qutqaruvchi sindromi” deb ataladi.
Qutqaruvchi sindromning rivojlanishi sezilmasdan va asta-sekin sodir bo’lishi mumkin.
Bularning barchasi boshqalarga yordam berish uchun to’liq va tushunarli istak bilan boshlanadi, ammo keyinchalik qutqaruvchi rolini sinab ko’rgan odam endi yashay olmaydi.
U doimo yordam berish uchun keyingi ob’ektni qidiradi.
Bu holatga, shuningdek, mehnatkash shahid majmuasi ham yaqin bo’lib, inson doimiy ish bilan charchaganida, dam olish va tiklanish uchun vaqt qoldirmaydi.
Bu xatti-harakatning asosiy sabablaridan biri bu o’zini boshqa odamlar oldida to’g’ri, deyarli muqaddas deb ko’rsatish, ma’qullash, o’z qadr-qimmatini oshirish, hatto charchash va asteniya darajasiga qadar.
Bugungi kunda odamlar o’z hayotlariga ongli bo’la boshlaganidan juda xursandman.
Men o’z mijozlarimdan qanday qilib asta-sekin odatdagi doiradan chiqib ketishlarini ko’raman.
Birgalikda biz ishonishimiz mumkin bo’lgan o’sha qiymat yo’l-yo’riqlarini qidiramiz, biz o’rganamiz: ular munosabatlarga nima qo’yganini va buning evaziga nima olishlarini payqash, o’zlarida va atrofdagi odamlarda, voqealarda yaxshi tomonlarni ko’rish va natijada, o’zlariga g’amxo’rlik qilish asta-sekin normaga aylanadi.
