Men o‘zimning har bir turim haqida afsona, balki epik qo‘shiq yozgim keladi, bolaligimdan meni o‘rab olgan odamlarning qahramonlari va taqdirlari menga juda doston bo‘lib tuyuladi. Hech narsa yozishingiz shart emas.

Ular g’ayrioddiy qobiliyatlarga ega bo’lmagan holda, jangchilar edilar, afsonaviy kreyserlarda xizmat qilishgan, atom suv osti kemalari sinovchilari, shifokorlar, o’qituvchilar, birinchi darajali ishchilar, kombaynchilar, po’latchilar, mohir igna ayollar, shaxmatchilar va futbolchilar edilar.

Va eng muhimi, juda quvnoq, ochiq va mehnatkash odamlar.

Aytishlaricha, bir necha avlod oldin mening oilamda juda mashhur va boy odam bo’lgan. Afsonaga ko’ra, u Polshada yashagan, mohir kuyov bo’lgan va otlarni tarbiyalagan. Va keyin inqilob sodir bo’ldi va odam ketdi. O’sha paytda bu haqda gapirish odat tusiga kirmagan va ip shu tarzda yo’qolgan. Bizning bobomiz g’ayrioddiy edi. Kolxoz raisi, o‘sha paytdagi katta boshliq. Bobo juda faol edi: u ko‘plab jurnallarga obuna bo‘lgan va o‘qigan, asalari boqgan, butun mamlakat bo‘ylab sayohat qilgan… Oilada to‘ng‘ich o‘g‘il edi. Katta bobo Agapiy va buvi Tekla uzoq umr ko’rishdi. Men bobomni juda qattiqqo‘l va maqsadli nigoh bilan eslayman. Men hech bo’lmaganda jingalak sochlarimni katta buvimdan qarzdorman. Ularning ikkalasi ham urushlar va kasalliklarni boshdan kechirishdi, lekin oxirigacha ular bir-birlarini sevishdi. Oxirgi kungacha katta bobomning o’zi buvisining uzun, itoatsiz sochlarini taragan va o’ralgan. Shunday qilib, ular uchta o’g’ilni tarbiyaladilar, ularning har biri juda g’ayrioddiy shaxs edi. Umuman olganda, boboning gapi hamma joyda eshitilib, ko‘rinib turardi, voqeaning menga hozirgina biroz tushunarli bo‘layotgan qismi mana shu – bunday odam bilan buvim qanday odam bo‘lishi kerak edi?! Buvim esa maktabda matematika o‘qituvchisi edi. Balki ilmlar malikasiga muhabbatim undandir? Ammo bu juda romantik ko’rinadi, chunki bu kamdan-kam hollarda kasbning o’zi ko’p narsani aytadi, lekin hali ham juda oz. Odatdagidek, qishloqda ularning katta sabzavot bog’lari, chorva mollari va hatto ikkita yolg’on o’g’illari bor edi. Va hamma narsa qishloq hayoti haqidagi moda jurnallarida bo’lgani kabi emas: agar sabzavot bog’lari bo’lsa, unda bir nechta, shuningdek, uzumzorlar bo’lsa, yerto’lada bir necha tonna sharob bo’ladi; chorva mollari bo’lsa, tovuqlar va g’ozlar, o’rdaklar, quyonlar, nutriyalar va cho’chqalar. Bularning barchasi qachon amalga oshirilishi mumkin edi, men tasavvur qila olmayman. Va kir yuvish mashinalari yoki mo”jizaviy pechlar yo’qligini tushunishingiz kerak. Bir quduq bor edi, men shaxsan men haligacha suv, katta pechka va ba’zan elektr energiyasi uchun yugurdim. Va bularning barchasiga qaramay, hayotga qoyil qolish uchun ichkarida joy va ulkan joy bor edi, buni aytishning boshqa iloji yo’q. Buvim atirgullarni juda yaxshi ko’rardi. Esimda qolganicha, uning uyidan doim gullar va yangi non hidi kelardi.