Psixologiyaning ko’plab maktablari mavjud va ularning har biri hissiyot va his-tuyg’ularni bostirish masalasida o’z nuqtai nazariga ega. Darhol ta’kidlaymizki, u yoki bu tarzda hamma bir vaqtning o’zida to’g’ri va noto’g’ri. Psixologiyada yagona ob’ektiv haqiqat yo’q va agar tezislardan biri hayot sifatini yaxshilashga yordam bersa, bu hammaga yordam beradi degani emas. Ushbu maqolada biz his-tuyg’ularni bostirish mavzusini tushunishga harakat qilamiz va ob’ektivlik ko’rinishiga yaqinlashishga harakat qilamiz.

Hissiyotlar

Tuyg’ular – bu fiziologik, kognitiv va xulq-atvor tomonlarini o’z ichiga olgan murakkab psixologik holatlar. Tadqiqotlar shuni ko’rsatadiki, his-tuyg’ular bizning voqealarga qanday munosabatda bo’lishimiz haqida muhim ma’lumotlarni o’z ichiga oladi va inson tajribasining ajralmas qismidir.

Tuyg’ularning inson hayotidagi ahamiyati juda katta, ularsiz biz oldinga siljiy va rivojlana olmaymiz. Bizni to’g’ri yo’lga ko’rsatadigan bizning etakchi yulduzimiz bo’lgan his-tuyg’ular va hislardir. Bundan xulosa qilishimiz mumkinki, siz o’zingizni his-tuyg’ulardan butunlay yo’qotmasligingiz kerak.

Tuyg’ularni bostirishning afzalliklari

Bostirish o’z-o’zini tartibga solish va intizom elementi bo’lib xizmat qiladi, bu esa o’z faoliyatida o’z mevasini beradi. 2003 yilda olimlar tomonidan olib borilgan tadqiqotlar shuni ko’rsatdiki, his-tuyg’ularni ifoda etishni nazorat qilish qobiliyati psixologik farovonlik bilan chambarchas bog’liq. Ushbu ulanish quyidagi mexanizmlar bilan izohlanadi: