Men telefonga qo’l uzatdim. U kaftini shamoldan to‘sgan holda o‘rab oldi. Ekran deyarli bir zumda qorong’i bo’lib ketdi – men kabi sovuqqa chiday olmadim. Men o’zimni shamolga qarshi oldinga siljishga majbur qildim. Ko‘zim yoshlandi. Men faqat to’g’ri yo’nalishda ketayotganimni umid qilardim. Bir necha daqiqadan so’ng zulmatda sarob kabi chiroqlar paydo bo’ldi. Men yengillikdan yig‘lab yuborishimga sal qoldi. Qandaydir mo”jiza bilan men mehmonxona topdim. Siz u erga borib, qor bo’ronini kutishingiz mumkin. Va u tozalanganda, taksi chaqiring. Ammo mehmonxonaga yaqinlashishim bilan birdan ichkarida nimadir o‘zgarib ketdi.

Bunday joyga kirsam, hamma menga qaraydi. Agar u erdagi ichimliklar juda qimmat bo’lsa va men boshqa narsani xohlaysizmi degan mazmunli savollarga chidab, bir stakan ko’p soatlab cho’zishim kerak bo’lsa-chi? Agar peshtaxta ortidagi qiz mag’rur kaltak bo’lib chiqsa va menga taksi chaqirishga yordam bermasa-chi? Yoki haydovchi ingliz tilini bilmaydimi? Og‘zim qurib, qornim siqilib, o‘ylashni yanada qiyinlashtirardi.

Signal!

Signal!

Bu holatda men hech kimni ko’ra olmadim. Shunday qilib, men hozir kamroq yovuzlik kabi ko’rinadigan narsani – bo’ronni tanladim.

“Iltimos, keling. Men butunlay aqlimni yo’qotdim. Qorda yo’qolgan.”

“Kutib turing, men tez orada bo’laman.” XXXX.”

Men o‘zimni adyol tagiga chuqurroq ko‘mib, o‘ralib oldim.

Besh daqiqadan so’ng eshik ochilganda, men allaqachon giperventilyatsiya qilardim.

– Squeaker? Siz o’zingizga sovuqni bermadingizmi?

Rayan ko‘rpani ustimdan yechib, hayajondan ko‘zlarini katta-katta ochgancha menga qaradi. Men javob berishga to’liq nafas olmadim, shuning uchun men unga qaradim va boshimni chayqadim.

– Nima bo’ldi? Sen meni qo’rqityapsan.

Bu men kutgan reaktsiya emas edi. Men devorga qaragan holda boshqa tomonimga o’girildim.

– Mayya! Men nima dedim? Tanaffus paytida sizni tekshirish uchun bu yerga yugurdim.

Men yordam bera olmadim – yig’lab yubordim. Rayan yonimga o’tirdi va orqamni silay boshladi.

– Kechirasiz. Men sizni xafa qilmoqchi emasdim.

– Nima haqida gapiryapsiz? Men kechirim so’rashim kerak, men juda ahmoqman, oddiy qordan qo’rqardim.

– Bema’nilik. Hozir u erda juda yomon.

– Lekin siz buni uddaladingiz – va hech narsa bo’lmadi.