Emigrantlar yaqinlaridan ayrilishni boshdan kechirish bilan taqqoslanadigan qattiq stressni boshdan kechirishadi. Qadimgi yaxshi tashkil etilgan hayot o’layotganga o’xshaydi va buning o’rniga siz o’zingiz bilan olib kelgan “poydevor” ga yangisini qurishingiz kerak: xarakterning kuchi, tejash, ish, qo’llab-quvvatlash. Har bir inson o’ziga xos “qurilish materiallari” to’plamiga ega, ammo har bir kishi ularning etishmasligiga duch keladi.

QIYIN QAROR

Olga va Gelo, PR mutaxassislari

Moskvalik Olga va Gelo bu yil ikki marta hijrat qilishga muvaffaq bo’lishdi. Fevral oyi oxirida ular Armanistonda qolib ketishdi, chunki ularning koronavirus testlari ijobiy natijalarni ko’rsatdi. Va keyin ular qaytib kelmaslik haqida jiddiy o’ylashdi. Lekin birinchi marta ishlamadi.

“Armanistonda uy-joy ijarasi narxi oshdi va biz u erda qola olmasligimiz aniq bo’ldi. Chet elda kimga ishlash ham noaniq edi. Xotinim: “Hech bo’lmaganda biz o’z kvartiramizda va yaqinlarimizga yaqin bo’lamiz”, dedi. Va men orqaga qaytishni istamagan bo’lsam ham, men uning dalillarini baham ko’rdim. Sentyabr oyida biz ta’til uchun chiptalar sotib oldik va emigratsiyaning yangi to’lqini balandligida uchib ketdik. Oxir-oqibat biz Jorjiyada qolib yashashga qaror qildik, u yerda xotinimning qarindoshlari bor”, – deydi Gelo.

Dmitriy, dasturiy ta’minot muhandisi

Dmitriy aprel oyida rafiqasi va bolasi bilan Moskvadan Armanistonga ko’chib o’tdi. Bir oy oldin u ketishni rejalashtira boshladi va ish qidira boshladi. Shu sababli, emigratsiya tayyor qadam bo’lib chiqdi, ammo baribir oson emas.

“Men tashvish, tashvish his qildim. Lekin, eng muhimi, bu texnik masalalar bilan bog’liq edi: pul bilan nima qilish kerak, kvartira topish qiyin bo’ladimi, qanday narsalarni olish kerak edi. Ota-onalar bilan muloqot va ba’zi tanish uy-ro’zg’or buyumlari yo’q”, – deydi u.

Vyacheslav, IT mutaxassisi

Ammo Vyacheslav birdan Qozog‘istonga kirib qoldi: “22-sentabr kuni kompaniyamiz Qozog‘istonga xizmat safariga borishni taklif qildi. Bu haqda o’ylash uchun tom ma’noda bir kun bor edi. Oxir-oqibat biz borishga qaror qildik. Bu, albatta, oson qaror emas edi.”

Julia, jurnalist

Yuliya o’g’li bilan Latviyaga jo’nab ketdi. Shuningdek, yaqinda. Ammo uning qarori bir necha oydan beri davom etayotgan edi.

“Fevral oyining oxirida ko’plab jurnalist hamkasblarim vahima ichida xorijga ketishni boshladi”, deb tan oladi u. — Ular menga ham taklif qilishdi, lekin oʻgʻlim bilan Shengen vizasi muddati tugaganligi maʼlum boʻldi. Mart oyida men ishlayotgan OAV bloklandi. Baribir ketishim aniq bo’ldi. Men hujjatlarni rasmiylashtirishni boshladim va Latviya gumanitar vizasini oldim. Bularning barchasi bir necha oy davom etdi.

Endi men darhol ketmaganim yaxshi ekanini tushundim – men ruhiy jihatdan tayyor emas edim. Va biz hatto moliyaviy yostiq haqida gapirmayapmiz, garchi usiz biz qayerda bo’lardik, lekin siz etuk bo’lishingiz kerakligi haqida. Bu voqealardan bir yil oldin men birinchi kvartiramni sotib oldim va hech qaerga borishni rejalashtirmadim.

Bahorning oxiriga kelib, men tushkunlikka tushib qoldim. Yozda qayg’u bosqichlari asta-sekin, lekin ishonch bilan o’tdi va qabul qilish bosqichi boshlandi. Kuzda xotirjam, vahima qo’ymay, Rigaga avtobus chiptalarini sotib oldim va jo’nab ketdim.