Yordamga muhtoj odam bilan birinchi aloqa odatda telefon orqali amalga oshiriladi. Va yana bir marta ayol ovozi hayajon bilan iloji boricha tezroq, hozir yaxshiroq qabul qilishni so’radi. Va keyin yig’lab yubordi. Iloji boricha yumshoqroq tushuntirdimki, afsuski, men darhol qabul qila olmayman, lekin uch kundan keyin bu mumkin.

Anna bilan uchrashganimizda, men hatto biroz hayron bo’ldim, chunki yo’qolgan ayol o’rniga men tashqi tomondan tajribali va xotirjamlikni ko’rdim. U qo’ng’iroq qilganida unga nima bo’lganini hayron qoldirgan savolimga u shunday javob berdi: “ko’ryapsizmi, dushanba kuni men siz bilan uchrashishim mumkinligini va endi muammolarim bilan yakkama-yakka qolmasligimni bilish juda muhim edi. Men qanday uchrashishimizni, mendan nima so’rayotganingizni va sizga hamma narsani qanday tushuntirishni tushunishimni tasavvur qila boshladim. Meni tinglashingizni va tushunishingizni juda xohlardim.»

Anna bilan birga, odam hayotiy, ammo noma’lum va shuning uchun qo’rqinchli narsaga yashirincha etuk bo’lganida, mening kabinetimga keldi. U xavfli chiziqqa etib borganga o’xshaydi, undan keyin umidsizlik tubsizligi. U chidab bo’lmas darajada yomon, lekin bunga qaramasdan, u ichki noma’lum sakrashga tayyor.

Anna men bilan uchrashishni uch kun kutar ekan, bu ajoyib chuqurlik va burilishlarga tayyorgarlik ko’rayotgan edi. Psixoterapevt bilan uchrashish umidi uni ichki jihatdan tinchlantirdi. U bu qo’rqinchli sakrashda yolg’iz qolmasligiga ishondi. Yaqin atrofda diqqatli, tushunadigan ko’zlar va ishonchli, kuchli qo’llar bo’lishi aniq. Endi nima mumkin va siz tavakkal qilishdan va noma’lum kelajagingizga borishdan qo’rqmasligingiz kerak.

Mening chuqur ishonchimga ko’ra, psixoterapiya odam o’ziga yordam berish uchun o’ziga xos ichki jasorat manbasiga ega bo’lganda eng samarali yordam beradi. Faqat u unga qanday etib borishni bilmaydi. U hayotining hiyla-nayranglari bilan chalkashib ketgan, lekin haqiqatan ham tashqariga chiqishni xohlaydi.

Anna bizning birinchi uchrashuvimizdan oldin ham bizning uchrashuvimizni tasavvur qilib, ushbu manbani o’rganishni boshladi. U o’ziga etakchi savollar berishni boshladi. Va u bergan birinchi savol quyidagicha edi: “hozir menga nima bo’lyapti?»

Turli xil psixoterapevtik usullar haqida hech narsa bilmasdan, Anna o’ziga barcha psixoterapevtlar o’rganadigan eng muhim savolni berdi. Va bu savolni berish orqali ular psixoterapevtik yordamga murojaat qilgan paytda odam nima qilayotganini, nimani his qilayotganini va nimani o’ylayotganini o’rganadilar. Biror kishini diqqat bilan tinglash va uni mavjudligining aniqlanmagan jihatlariga qaytarish, aniq savollar berish, psixoterapevtlar odamning e’tiborini uning ichki hayotiga qaratadi. Ular odamga o’z-o’zini kuzatishning buyuk san’atini o’rgatadilar.

Ko’pgina falsafiy va mistik ta’limotlarda o’z-o’zini kuzatish va o’z-o’zini bilish ma’rifat va rivojlanish uchun zarur qadamdir. Psixoterapevtik jarayon uchun o’z-o’zini kuzatish asosan samarasiz azoblardan xalos bo’lish va ichki yaxlitlikni topishning eng yaxshi usuli hisoblanadi.

Chunki bizning ichimizda notinch va izlanuvchan, parchalangan, ammo yaxlitlikni orzu qiladigan, ichki o’zligimiz yashaydi. Bu bizning orzularimizda bizga yo’l ochadi. U yig’laydi va yordam so’raydi, lekin baribir biz uni topishimizga ishonadi.

Va biz buni qila olamiz!

Ushbu jarayonda psixoterapevt uzoq vaqtdan beri mavjud bo’lgan ichki o’zgarishlarning ijodiy katalizatori rolini o’ynashi mumkin. Va birinchi qadam eng qiyin bo’lsa-da, har bir keyingi qadam osonroq bo’ladi. Axir, o’z yo’limizni topib, biz barcha savollarga faqat javoblarimizni topamiz. Albatta topamiz!