Uy hayvonlari bilan yashash uzoq hikoya. Bolaligidan hayvonlar bilan muloqot qilish tajribasiga ega bo’lganlar ko’pincha ular bilan hech qachon ajralmaydilar: uy hayvonlari o’sadi, etuklashadi, o’ladi va keyin boshqasi paydo bo’ladi …

Mushuklarimizga yoki itlarimizga bu bog’lanish orqali biz aslida ekzistensial “emlash” olamiz. Yangi oila a’zosini tanlashda biz uning hayotining butun tsiklini oldindan bilamiz va aslida rejalashtirilgan yo’qotishga rozi bo’lamiz. Biz aniq qachonligini bilmaymiz, lekin bu aniq bo’ladi. Biz o’limni qabul qilishni o’rganamiz.

Ularning sog’lig’i va hayoti uchun to’liq javobgar bo’lgan holda, biz ularning g’amxo’rligi uchun ham javobgarmiz. Bu qaror, oxirgi va eng qiyin, ko’pchilik uchun juda qiyin va nafaqat sentimental sabablarga ko’ra. Hayot va o’lim ustidan to’liq hokimiyat, ma’lum bo’lishicha, hayvonga kelganda ham juda og’ir yuk. Har bir tanlovdan keyin achchiq shubhalar (“Eh, men buni boshqacha qilishim kerak edi”) va aybdorlik hissi (kasallikni o’z vaqtida yuqtirmaganim uchun, o’zimni jarrohlik amaliyotiga ko’ndirishimga imkon berganim uchun…).

Ammo yo’qotish azobini boshdan kechirib, bu tajribani boshqa uy hayvonlari bilan takrorlashga rozi bo’lgan kishi uchun sevgi va hayot kuchliroq bo’ladi.

SEVGI OHANGI

Albatta, quyruqli hayvonlar oziq-ovqatga muhtoj, ammo bu nuqta emas. Ularning munosabatida xuddi shunday so’zsiz qabul borki, bizda insoniy aloqalar etishmaydi.

Hayvonlar bizni kim bo’lishimizdan qat’i nazar, qabul qiladi va sevadi – yosh, qari, yaxshi, yomon, va bu azizobunga arziydi. Pandemiya paytida men ko’pincha Internetda kezib ahmoq bo’lgan egalari faqat it bilan sayr qilish yoki mushuk bilan “kurash” orqali qutqarilganini ko’rdim. Hayvonlar bizni haqiqatga, oddiy dunyoga qaytaradi va bizni ishdagi janjallardan va sog’liq haqida qayg’urishdan chalg’itadi. Biz kuchukcha bilan yashil o’t ustida yugurdik – va biz u erda yozilgan hamma narsani maktab doskasidan latta bilan o’chirib tashlagandek bo’ldik. Hayot esa go‘zal, shodlik ham ko‘p – aynan shu daqiqada.

Odamlar bilan munosabatlar qiyin. Ular dinamikaga ega. Bolalar o’sadi, muloqot qoidalari o’zgaradi, sheriklar janjallashishadi, inqiroz va ajralishlarni boshdan kechirishadi. Hatto iliq munosabatlar ham ba’zida boshi berk ko’chaga olib keladi, ammo bu murakkablik bizni rivojlantiradi.

Hayvonlarga muhabbat esa kimyoviy jihatdan sof modda, oddiy ohangdir. Boy ball, dinamika yo’q. Lekin shuning uchun u qimmatlidir: soddaligi tufayli u sevgini sof, qo’shilmagan shaklda his qilish imkonini beradi.