Psixologlar va qutqaruvchilar haqida yoki”professional qo’shilmaslik”. Kichik eslatma.

Biror kishiga hamdard bo’lib, ko’pincha biz qutqaruvchining vazifasini-boshqalarning his-tuyg’ularini, his-tuyg’ularini va vazifalarini o’z zimmamizga olamiz.
“Men buni sizning o’rningizda qilaman”, chunki boshqasining azobini ko’rishga toqat qilmaslik kerak. Ko’pincha bu qarindoshlar va do’stlar o’rtasida sodir bo’ladi.
Lekin..hamdardlik-bu boshqasining yonida bo’lish, uning ruhi o’sib, rivojlanib borayotganini va ong buni anglashini anglash. Agar biz boshqalarning vazifalarini o’z zimmamizga olsak yoki ularning boshqasi uchun ahamiyatini kamaytirsak – shu bilan biz uni ruh va ongning rivojlanish bosqichlaridan o’tib, nogiron qilib qo’yamiz.
Qiyin vaziyatda bo’lgan odamning kuchiga ishonib,o’sha paytda uning yonida bo’lish, tinglash va yoqmaslik (unga o’z ishini bajarishga imkon beradigan darajada), biz unga qo’l uzatamiz – unga va uning kuchiga ishonish qo’li.

Ammo professionalni “qutqaruvchi”dan ajratib turadigan chiziqni qanday topish mumkin?

Psixolog o’z mijozining muammolari haqida juda ko’p o’ylay boshlagach, u samarasiz bo’ladi.Jarrohlik paytida yig’layotgan jarroh kabi. Garchi, bu maqola kontekstida juda yaxshi taqqoslash emas. Jarroh-bu qutqaruvchining metaforasi-boshqasining hayoti uchun javobgarlikni o’z zimmasiga olgan odam.

Biz mijozning taqdiri haqida qayg’uradigan, lekin o’zini o’zi uchun qaysi tomonga burilishni yoki nima qilish kerakligini aytishga haqli deb hisoblamaydigan professional konduktorga o’xshab qolishimiz mumkin. Psixologiya haqidagi bilimimiz asosida nima foydali yoki foydali bo’lmasligini ko’rsatish mumkin.

Biroq, qaram mijoz bilan bu unchalik oson emas. Bu erda, dastlabki bosqichda psixolog bir muncha vaqt mijoz uchun tayanch bo’lib xizmat qilishi mumkin, albatta o’z pozitsiyasini sharhlaydi va uning mustaqil qarorlari va harakatlari imkoniyatlarini rivojlantiradi .

Terapiyaning bir nuqtasida inqiroz yuzaga keladi va biz “muhim kattalar” bilan ijobiy tajribaga ega bo’lgan mijoz uchun qo’llab-quvvatlash pozitsiyasidan butunlay voz kechamiz, psixolog aralashmaydi,lekin endi mustaqil ravishda qaror qabul qilishga yordam bermaydi, shu bilan birga “sokin iskala”,”ona xom-er”. ularning shaxsiy kuchlari.

Agar psixolog mijozning his-tuyg’ulari va his-tuyg’ularini “o’z zimmasiga olayotganini” his qilsa, bu ular o’zlarining kam ishlab chiqilgan mavzulari bilan rezonanslashganda sodir bo’ladi.

Shuning uchun, o’zingizga va mijozlaringizga shaxsiy qiyin hayot hikoyalaridan yo’l topgan qalbingiz tajribasi bilan yordam berib, bir necha soatlik nazorat qilishingiz kerak.