Chiroyli, chiroyli, chinakam aqlli va iste’dodli ayol oilani xohlaydi, yangi uchrashuvlarga tayyor va ochiq…

Aynan shunday qizlar menga maslahat va ayollar mashg’ulotlariga o’zlarini izlash va sevgilim bilan uchrashish istagida kelishadi. Sizga yana nima kerak bo’lib tuyulishi mumkin: juda ko’p ishlar qilindi, ko’plab kitoblar o’qildi, bitta mashg’ulot o’tkazilmadi, ayollar marafonlarida qatnashdi, kiyim uslubini o’zgartirdi, muvaffaqiyatli oilaviy psixologlar tavsiya qilganidek, tez-tez yubka kiyishni boshladi… Ammo “JSST hozir ham u erda”…
Albatta, har bir insonning o’ziga xos oilaviy tarixi va o’ziga xos oilaviy tizimi bor, bu uning ayol taqdiri qanday rivojlanishiga kichik va jiddiy ta’sir ko’rsatmaydi. Va faqat psixolog bilan ishlashda ota-onalar yoki o’tmishdagi sheriklar bilan munosabatlar qanday ta’sir qilganligi aniq bo’ladi. Ammo birlashtiruvchi narsa bor, men bu haqda gaplashaman.

Qizlar bilan o’z-o’zini sevish haqida gaplashganda, eng keng tarqalgan javoblar: “Xo’sh, siz, albatta, bu yaxshi”.
Men har doim savol beraman: “o’zingizni sevishingizni qanday tushunasiz?». Javoblar ko’pincha qizning sochlarini kuzatishi, Manikyur qilishi, ko’ylak sotib olishi yoki mazali ovqat eyishi bilan bog’liq. So’nggi paytlarda qizning pedikyurani bajarishi va qishda ham sochlarini oyoqlaridan olib tashlashi haqidagi javob alohida dalil bo’lib xizmat qildi! Va bu sevgi bilan rozi bo’lmaslik men uchun qiyin. Ammo mutaxassis sifatida men har doim va hamma narsada shubha bilan qarayman: “va qanday yo’llar bilan, masalan, vazningizni kuzatasiz?»
Javoblar o’zlari uchun gapiradi-men och qolaman, 18 soatdan keyin ovqatlanmayman (tana uchun bu juda qiyin, agar odam kamida 22 soat yotsa); men plastik jarrohlik amaliyotini o’tkazdim va … bu eng yaxshi holatda. Shunga qaramay, men shunga o’xshash narsani eshitaman-“mana men o’syapman”, “sigir”, “yutqazgan”. Va agar u o’zini “xiyonat qilmasa”, u tanani xiyonat qiladi, chunki u ongsiz ravishda o’zini qanchalik tez – tez jarohatlayotganini ko’rish mumkin-keyin tirsak tasodifan uriladi, keyin u boshini uradi..

Xo’sh, o’zingizga bo’lgan munosabatni qanday o’zgartirish mumkin? Birinchisi: buni qilganingizni va o’zingiz bilan qilayotganingizni anglash. Va keyin eng qiyin narsa-o’zingizni kuzatish va o’zingizga qanday munosabatda ekanligingizni payqash va hech qanday holatda yana “sevmaslik”uchun tanbeh bermaslik. Agar xato qilsangiz ham, o’zingizni mehr bilan, hatto o’zingizga ham chaqiring. Avvaliga mexanik bo’lsin, keyin odat paydo bo’ladi va buning uchun tanangizdan katta minnatdorchilik olasiz!
Va bu erda tana bormi? Va quvonchni his qilganingizda o’zingizni oynaga qaraysizmi, u erda nimani ko’rasiz?

Shunday qilib, hayron bo’ling: agar ma’lum bir davrda o’zingizga bergan muhabbat miqdori boshqa odam sizga hech narsa qo’shmasdan bergan bo’lsa…. Bu siz uchun etarli bo’larmidi?