Behruzbek Hamidov
Hayot raqsida har birimiz o’zimizning chiqishimizda ijro etamiz, bu erda asosiy rol o’zimizga tegishli. Bu rol bebaho narsadir va, ehtimol, eng muhimi, bu boshqa odamlarning umidlari qo’lida qo’g’irchoq bo’lishga urinmasdan, o’zingizni qadrlash qobiliyatidir.
Odamlar, xuddi rassomlar kabi, o’z taqdirlarini imkoniyatlar ranglaridan ustalik bilan chizadilar. Har birimiz o’ziga xos hikoyamiz, o’ziga xos tajribalar palitramiz va bizni biz qiladigan nozik, individual urg’uni o’z ichiga oladi. Ko’pincha biz tashqaridan bizga yuklangan rollarni o’ynaymiz. O’zimizni boshqalarning umidlari tarmog’ida topib, biz sahna spektaklidagi tartibsizliklarda o’zini unutgan aktyor kabi o’zimizni yo’qotish xavfi bor.
Boshqalar nazarida qahramon bo‘lish, shirinligi bilan chumolilarni o‘ziga tortadigan ulkan shakar bo‘lagi bo‘lishga intilish bilan barobar. Boshqa odamlarning me’yorlariga ko’r-ko’rona rioya qilish, boshqa birovning umidlarini qondirish istagida o’ziga xosligini yo’qotgan shaklsiz massaga aylanishga o’xshaydi.
Har kim ham o’zining o’ziga xosligidan quvonch topmaydi. Biz, masalan, echilayotgan rangli jumboq kabi murosaga kelamiz, bunda har bir parcha kamalakning o’ziga xos kichik qismini olib keladi. Ammo bu birlashishda biz individualligimizning kontrastini yo’qotish xavfi bor, go’yo ranglar aralashganda, yorqinligi va o’ziga xosligini yo’qotadi.
O’zingizni qadrlash – bu xudbinlik emas, balki o’zingizga, his-tuyg’ular va tajribalar palitrasiga hurmat ekanligini tushunish muhimdir. Qanchalik tez-tez o’zgalar ko’z o’ngida qahramon roliga aldanib qolmaylik, bu bizning haqiqiy yuzimizni qoplaydigan niqob ekanligini unutmasligimiz kerak. Va har safar bu teatrni o’ynaganimizda, biz o’zimizdan bir qadam uzoqlashamiz.
O’zingizni hayotingiz me’mori sifatida tushunish uchun siz qalbingizning ohangini tinglashni, his-tuyg’ularingiz ritmini his qilishni o’rganishingiz kerak. O’ylab ko’rishga arziydi: birovning qo’lida qo’g’irchoqqa aylanib, biz o’zimizni raqs erkinligidan, so’z erkinligidan mahrum qilamiz. Axir, o’zing bo’lish har bir notaning bir-biriga mos keladigan uyg’un qo’shiqqa o’xshaydi.
Biz o’z muhitimizdagi har bir kishini, ularning didi va xohishiga ko’ra, xuddi ushbu spektakl tomoshabinlarini xursand qilishga urinayotgandek, rozi qilishga majbur emasmiz. Hayotning bu ulkan kinoteatrida har birimiz o’ziga xos rejissyormiz, o’z filmini yaratamiz, unda bosh rol unga tegishli. Va, ehtimol, bizning haqiqiy qahramonligimiz har doim ham boshqalarning ko’z o’ngida qahramon bo’lmasligimizdadir.
O’zini qadrlaydigan inson bo’lib, biz o’z shaxsiyligimizning qo’riqchisi bo’lamiz, uning massaga kirib ketishiga yo’l qo’ymaydi. Bizning noyob ohangimizning har bir akkordidan zavqlanib, biz boshqalarning ko’z o’ngida mukammal bo’lishimiz shart emasligini tushunamiz, chunki eng muhimi bo’lishdir. O‘z-o‘zini anglash xuddi ko‘zgudek bizning asl yuzimizni aks ettiradi va har bir metaforaning qadr-qimmati bu aks ettirishning teranligini ochib berishdir.
Haqiqiy o’zligingiz orqali qahramon bo’lish kimdandir yoki biror narsadan voz kechishni anglatmaydi. Bu hatto hayotning boshqa tomonlarini ham inkor etishni anglatmaydi. O’zingiz orqali qahramon bo’lish sizga mos keladigan tarzda harakat qilish va munosabat bildirish demakdir. Bu rad etishda emas, balki sizning qadriyatlaringiz va o’zingizga mos keladigan narsani tanlashda ifodalanadi.
Ushbu cheksiz rollar va umidlar dengizida biz, xuddi suv tomchilari kabi, o’z yo’limizni, baxmal joyimizga sarguzasht yo’limizni topa olamiz. Va bolg’a zarbasi metallning shaklini o’zgartiradigan temirchi kabi, biz o’z ijodimizda go’zallik topa olamiz. Har bir kun biz uchun yangi metall parcha bo’lsin, uning yordamida biz o’z durdonalarimizni yaratamiz, tomoshabinlarni xursand qilishga intilmasdan, balki o’zimiz uchun qilamiz.
Osmonda o’z nuri bilan porlayotgan yulduz yoki jangchi rohib kabi o’zingiz bo’ling 🙂
Menga yozish orqali maslahat uchun roʻyxatdan oʻtishingiz mumkin, qayerda siz uchun qulay boʻlsa:
Izzattillo Islomov
