“BIR KUNI SIZ QANDAYDIR DAHSHATLI TUSHDA UYG’ONASIZ VA YANA UXLAB QOLAMAN VA HAMMA NARSA YAXSHI BO’LADI DEB O’YLAYSIZ”

Valeriy, 36 yosh:

“Men o’zim haqimda shunday deyishim mumkin: men hayotda hamma narsaga o’zim erishaman. U universitetning byudjet bo’limiga o’qishga kirib, bir nechta mutaxassisliklarni o’zlashtirdi, o’z biznesini ochdi va birinchi kvartirasini qo’lga kiritdi. Mening oilam kichik shaharlik, shuning uchun men Moskvaga borganimda oldimga maqsad qo’ydim – har bir inson o’zi orzu qilgan hamma narsaga ega bo’lishi mumkinligini hammaga isbotlash. 

Men hamma narsani va undan ham ko’proq narsani qildim. Avvalo, mening yaqin odamlarim bor: oilam va do’stlarim. Men noldan qurgan biznesimni boshqaraman. Bir muncha vaqtgacha men hayotimni mutlaqo baxtli deb bildim. Albatta, bu so’zlar. Kichkina narsalar uchun juda ko’p umidsizliklar bor edi. Biror kishi hech qachon to’liq qoniqmaydi, lekin umuman olganda men o’z hayotimni juda muvaffaqiyatli deb bildim.

Keyin nima bo’ldi? Va keyin men hamma narsani yo’qotdim 

Bu dunyodagi so’nggi voqealar bilan bog’liq holda sodir bo’ldi. Mening biznesim endi ishlay olmaydi – bu, bir tomondan, sanktsiyalar e’lon qilgan, ikkinchi tomondan, do’stona emas deb hisoblangan mamlakatlarning tovarlarini sotish bilan bog’liq. Men sotib olayotgan kompaniyalarning aktsiyalari arzonlashdi. Men vaqtinchalik qiyinchiliklar haqida emas, balki haqiqatan ham juda ko’p pul yo’qotganligim haqida gapiryapman.

Men Moskvada ijaraga olgan ikkita kvartiram hech bo’lmaganda ozgina daromad keltiradi deb umid qilgandim, lekin ikkala uy egasi ham Rossiyani tark etishga shoshilib, men bilan shartnomani muddatidan oldin buzdilar. Men ko’chmas mulkka investitsiyalarim amalga oshmaganini tushunaman. Albatta, men ijarachilarni topaman, lekin, ehtimol, bu butunlay boshqa pul bo’ladi.

Va gap bunda ham emas, hamma narsa bir zumda sodir bo’lganida 

Yalang’och holda uyg’onganimga o’xshardi. Men o’z kompaniyamni qandaydir tarzda qayta tiklay olmayman, deb o’ylayman va agar imkonim bo’lsa ham, bu biroz vaqt talab etadi. Buning uchun menda qo’shimcha mablag’ yo’q, men ularni xavf-xatarlarga sarflamaganman. Men uchun ishim, birinchi navbatda, hayot tarzim. Endi qanday qilib biron joyda xodim bo’lishimni tasavvur qila olmayman. Butun hayotim davomida men hech kimga qaram bo’lmaganman.

Deyarli barcha eng yaxshi do’stlarim hijrat qilishga tayyorlanmoqda. Ba’zilar birinchi kunlarda kim nima biladi deb qo’rqib ketishdi, boshqalari buni juda yaqin kelajakda qilishni rejalashtirmoqda. Biz ularning ba’zilari bilan o’nlab yillar davomida do’stmiz. Men uchun bu yaqinlarimning haqiqiy yo’qolishi.

Rostini aytsam, bir necha kun davomida men butunlay befarqlikdan dahshatga tushdim, chunki bundan keyin nima qilishimni bilmasdim. Men uchun ishlaydigan odamlarga qanday qilib to’lashim mumkin? Kelajakda oilangizni boqish uchun qanday harakat qilish kerak? Hech qanday g’oyalar va, aftidan, istiqbollar yo’q. Men boshqa odamlar oldidagi mas’uliyatimni tushunaman, lekin bu kuldan nimanidir olib tashlash va hammasini qaytadan boshlash uchun hech qanday ma’naviy kuchim yo’q.

Bu dunyoning oxiri kabi. Yomon ertaklarda aytganidek. Bir kuni siz qandaydir dahshatli tushda uyg’onasiz va yana uxlab qolaman va hamma narsa yaxshi bo’ladi deb o’ylaysiz. Ammo bu erda siz kundan-kunga turasiz va bir muammoga boshqasi va boshqasi qo’shiladi. Tushundimki, dunyoda bunchalik adashgan yagona men emasman. Buni menikiga o’xshash vaziyatda bo’lgan ko’plab odamlar his qilishadi.