Melburn universiteti (Avstraliya) psixologiya professori Brok Bastian boshchiligidagi xalqaro tadqiqotchilar jamoasi ko‘p yillar davomida odamlarning ommaviy axborot vositalari – birinchi navbatda ijtimoiy tarmoqlar, reklama va ijtimoiy tazyiqlar ta’sirini o‘rganmoqda. o’z-o’ziga yordam kitoblari.

Biz, xususan, qayg’u, qayg’u, g’amginlik va tushkunlikka so’zsiz “taqiq” haqida gapiramiz – odamlarga doimo ular faqat ijobiy his-tuyg’ularni boshdan kechirishlari va tarqatishlari kerakligi va hissiy holatda bo’lish shunchaki uyat ekanligi haqida fikr yuritadilar. pasayish. Tadqiqotlar shuni ko’rsatdiki, odamlar qanchalik ko’p “ijobiy bo’lishga” rag’batlantirilsa, depressiya xavfi shunchalik yuqori bo’ladi.

Bu safar Bastian va uning hamkasblari, ularning yangi maqolasinashr etilgan “Scientific Reports” jurnalida, bunday ta’sirning kuchi ma’lum bir mamlakat egallagan joyga qanday bog’liqligini aniqlashga qaror qildi. World Happiness Index — Baxt darajasi boʻyicha dunyo mamlakatlari reytingi.

Olimlar dunyoning 40 ta davlatidan 7500 ga yaqin odamning hissiy holati, kayfiyati va hayotidan qoniqishi haqida so‘rov o‘tkazdi. So’rovda doimiy ravishda Gollandiya va Kanada kabi birinchi 10 ta reytingdagi mamlakatlar rezidentlari va Uganda va Senegal kabi “omadsiz” mamlakatlar rezidentlari ishtirok etdi.

Shuningdek, ishtirokchilardan o‘zlarini baxtli his qilishlari uchun jamiyat tomonidan qanchalik bosim o‘tkazayotganini baholashlari so‘ralgan. Tadqiqotchilar ushbu maʼlumotlarni “baxtiyorlik reytingi”dagi maʼlum bir davlatning oʻrni bilan solishtirdi.

Ma’lum bo’lishicha, barcha mamlakatlarda odamlar u yoki bu darajada “baxtga majburlash” ni boshdan kechirishadi va bu ijtimoiy bosim qanchalik kuchli bo’lsa, fuqarolarning psixologik holati shunchalik yomonlashadi. Bunday holda, ular ijobiy his-tuyg’ularni boshdan kechirish ehtimoli kamroq va stress, depressiya va tashvish belgilaridan ko’proq azob chekishadi.

Bundan tashqari, bu munosabatlar, ayniqsa, “baxt indeksi” yuqori bo’lgan mamlakatlarda yaqqol namoyon bo’ladi – butun mamlakat qanchalik “baxtli” bo’lsa, har bir kishi ushbu umumiy farovonlikka o’zining etarli emasligini shunchalik og’riqli his qiladi.