1. 20 YOSHDAN 30 YOSHGACHA: BEPARVO

Bu yoshda qizlar va o’g’il bolalar yolg’izlikni xuddi shunday his qilishadi. Ular mustaqil hayotni 22 yoshli Ilya aytganidek, “porloq halo” bilan o’rab olingan sarguzasht va o’yin-kulgi bilan bog’lashadi. U tan oladi: “Dam olish kunlari men odatda yangi qiz bilan uchrashaman, ba’zida ikkitasi.” Bu sevgi munosabatlari, qizg’in jinsiy hayot, vasvasa va turli xil tajribalar davri. Yoshlik cho’ziladi, mas’uliyat cheksiz muddatga qoldiriladi.

Patrik Lemoyn, psixoanalitik:

“Yoshlik har doim yoshlar uchun jinsiy tarbiya davri bo’lgan. Ammo so’nggi 20-25 yil ichida maktabni tugatgan, lekin hali kasbiy hayotga qadam qo’ymagan qizlar ham jinsiy aloqa qilish imkoniyatiga ega bo’lishdi. Yoshlar hali ham “erkinlikdan bahramand bo’lishadi”, ammo bu ilgari faqat erkaklar uchun imtiyoz endi ikkala jins uchun ham mavjud. Bu “asosiy yolg’izlik” ning quvonchli vaqti, sherik bilan birga hayot hali boshlanmagan, garchi hamma allaqachon oila qurish va farzand ko’rishni rejalashtirgan. Ayniqsa, o’g’il bolalar bilan bo’lgan erkin munosabatlarga qaramay, hali ham chiroyli shahzodaga ideal sifatida muhtoj bo’lgan ayollar orasida.

2. 30 DAN KEYIN: SHOSHILING

O’ttiz yoshga kirganingizda, hamma narsa o’zgaradi. Erkaklar va ayollar yolg’izlikni boshqacha his qilishadi. Ayollar uchun oila qurish va farzand ko’rish zarurati dolzarb bo’lib qoladi. Buni 32 yoshli Kira tasdiqlaydi: “Men hayotdan zavq oldim, ko’p erkaklar bilan tanishdim, yomon tugagan munosabatlardan omon qoldim va ko’p ishladim. Ammo endi men boshqa narsaga o’tmoqchiman. Men 40 yoshimda bo’sh kvartirada kechki paytlarimni kompyuterda o’tkazishni xohlamayman. Men oila, farzandlar istayman…”

Yigitlarda ham bu ehtiyoj bor, lekin ular uni amalga oshirishni kelajakka qoldirishga tayyor va baribir o’zlarining yolg’izliklarini quvonch bilan qabul qilishadi. “Men bolalarga qarshi emasman, lekin bu haqda o’ylashga hali erta”, deydi 28 yoshli Boris.

Patrik Lemoyn, psixoanalitik:

“Hozir birinchi farzandli ota-onalarning yoshi oshib bormoqda. Gap uzoqroq o’qish, farovonlikni oshirish va umr ko’rish davomiyligini oshirishdir. Ammo biologik o’zgarishlar yuz bermadi va ayollar uchun reproduktiv yoshning yuqori chegarasi bir xil bo’lib qoldi. Shunday qilib, 35 yoshli ayollar uchun haqiqiy shoshqaloqlik boshlanadi. Bemorlar mening uchrashuvlarimga kelishadi, ular hali “joylashmagan”ligidan juda xavotirda. Shu nuqtai nazardan qaraganda, erkaklar va ayollar o‘rtasidagi tengsizlik saqlanib qolmoqda”.

3. 35 YOSHDAN 45 YOSHGACHA: QARSHILIK

Ushbu yosh segmenti “ikkilamchi” yolg’izlik bilan tavsiflanadi. Odamlar birov bilan birga yashagan, turmush qurishgan, ajrashgan, ajrashgan… Jinslar o‘rtasidagi farq hamon sezilib turibdi: yolg‘iz otalardan ko‘ra yolg‘iz farzand tarbiyalayotgan ayollar ko‘p. “Men hech qachon yolg’iz yashashni xohlamaganman, hatto yolg’iz farzand ko’rishni ham xohlamaganman”, deydi ajrashgan 39 yoshli Vera, uch yoshli qizining onasi. “Agar bunchalik qiyin bo’lmaganida, ertaga ertalab yangi oila qurardim!” O’zaro munosabatlarning etishmasligi ko’pincha ayollarga aylanadi. Parship veb-sayti tomonidan o’tkazilgan so’rovga ko’ra, ajrashgandan keyin erkaklar o’rtacha bir yil ichida, ayollar esa uch yil ichida sherik topadi.

Va shunga qaramay, vaziyat o’zgarmoqda. Ko’p “to’liq vaqtli bo’lmagan” bakalavrlar va birga yashamaydigan, lekin muntazam ravishda uchrashadigan juftliklar mavjud. Sotsiolog Jan-Klod Kaufman o’zining “Bo’ydoq ayol va maftunkor shahzoda” kitobida bunday “ishiq-tashvishlar”ni kelajagimizning muhim xususiyati deb biladi: “Bu “yolg’iz bo’lmagan yolg’izlar” buni bilmaydigan kashshoflardir”.

Patrik Lemoyn, psixoanalitik:

“Bakalavriat turmush tarzi ko’pincha 40-50 yoshlilar orasida joylashgan. Bolalar bilan bog‘liq masala hal etilgan bo‘lsa, birga yashash ijtimoiy norma, tashqaridan qo‘yiladigan talab sifatida qabul qilinmaydi. Albatta, bu hali hamma uchun to’g’ri emas, lekin bu naqsh tarqalmoqda. Biz birin-ketin bir nechta sevgi hikoyalari ehtimolini xotirjam qabul qilamiz. Bu progressiv narsissizmning natijasimi? Albatta. Ammo bizning butun jamiyatimiz narsisizm atrofida, o’ta kuchli, cheksiz “men” ni amalga oshirish ideali atrofida qurilgan. Shaxsiy hayot ham bundan mustasno emas”.