Izzattillo Islomov
Evgeniya, 37 yosh
“Men turmush qurganimga 11 yil bo’ldi. Ikki farzandim bor. Bu yillar davomida erim bilan munosabatlarim boshqacha rivojlandi: biz janjal qildik, yana yarashdik, ba’zan hatto qisqa vaqtga ajrashdik (u onasi bilan yashashga ketdi). Ammo burilish nuqtasi shu yozda sodir bo’ldi.
Men o’zim uchun kutilmaganda hamkasbim Maksimni sevib qoldim, unga his-tuyg’ularimni tan oldim va u javob berdi. Biz uchrasha boshladik, men uning g’amxo’rligini, iliqligini his qildim, xuddi erim bilan munosabatlarimizning boshida bo’lgani kabi, yumshoq va yoqimli so’zlarni eshitdim. Va u endi oldingi hayotiga bu “qo’shimchani” rad eta olmadi.
Qanday qilib men erimni aldashga qaror qilganimni o’zim tushunmayapman, bu o’z-o’zidan sodir bo’ldi. Yoz oqshomida Maksim va men uyga qaytayotgan edik va u meni uyiga kelishga, choy ichishga va og’ir kundan keyin biroz dam olishga taklif qildi. Uning aytishicha, sevgilisi hozir uyda emas…
Maksimga bo’lgan his-tuyg’ularim kundan-kunga kuchayib bordi. Erning hech narsa haqida tasavvuri yo’q edi. Tashqi tomondan, bizning oilamizda hech narsa o’zgarmadi: dam olish kunlari, avvalgidek, butun oila dachaga borishdi, kabob pishirib, olov atrofida suhbatlashdi. Erimga aytdimki, hozir ishim ko’p, shuning uchun ham ba’zida kechki paytlarda qolib ketaman. Ammo men aniq va ravshan tushungan payt keldi: men endi erimni sevmayman. Erta tongda bu xuddi epifaniya kabi keldi.
Keyin nima qilishni bilmasdim. Men hatto oilamni buzish haqida o’ylay olmadim. Bundan tashqari, men Maksimning qiz do’sti borligini bilardim, ular o’n yil birga yashadilar, lekin turmushga chiqmadilar va farzandlari yo’q edi. Biz uchrashishni boshlaganimizda, u u bilan ajrashdi. U unga yolg’on gapira olmasligini aytdi. Men uni qo’llab-quvvatladim va u to’g’ri ish qilganini aytdim va men ham tez orada erim bilan ajrashish uchun ariza beraman.
Ma’lum bo‘lishicha, men erim
Behruzbek Hamidov
