Ko’pchilik bayramlarni yaxshi ko’radi. Va kutish qanchalik quvonchli bo’lsa, ularga tayyorgarlik ko’rish uchun ko’proq kuch, vaqt va pul kerak bo’ladi. Haqiqatan ham, bu holatda biz aqliy va moddiy sarmoyalarimiz albatta o’zini oqlashiga ishonchimiz komil va biz oxir-oqibatda “bonus” olamiz – bajarilgan ishlardan katta mamnuniyat. Inson psixikasi shunday ishlaydi.

Ertak va kitoblarda ham shunday deyiladi: xavfli sarguzasht va iztiroblarni boshidan kechirgan, mashaqqatlarni boshidan kechirgan, rivojlanishning son-sanoqsiz bosqichlarini boshidan kechirgan bosh qahramon odatda finalda o‘zining ezgu orzusi amalga oshishini kutadi.

Shuning uchun biz hayot yo’lidagi qiyinchiliklarni keyingi baxtning kafolati sifatida qabul qilamiz

Hayotimizdagi muhim voqealar – Yangi yil, to’y, yubiley yoki ba’zi muhim yutuqlar (imtihondan o’tish, diplom olish, mashina sotib olish, ipotekani to’lash) – hayotdagi baxtli o’zgarishlarga juda ko’p umidlar va umidlar bilan o’ralgan. . Biroq, ko’pincha haqiqatda quvonchli his-tuyg’ular va ilhom o’rniga biz bo’shliq va tushkunlikni boshdan kechiramiz, hatto hamma narsa tugaganidan zavqlanishga vaqtimiz yo’q.Nega?

• Hammasi dofamin haqida. Muhim vazifaga tayyorgarlik ko‘rganimizda va ma’lum bir voqeani kutib yashayotganimizda, organizmda dofamin ishlab chiqarish kuchayadi. Ushbu gormonning vazifasi nafaqat ba’zi bir kichik narsalardan bir lahzalik quvonchni his qilishimizga yordam berish, balki maqsadlarimizga erishishga yordam berishdir. Dofamin tufayli biz bizni nima kutayotganini tasavvur qila olamiz, biz undan quvonchni boshdan kechiramiz va vazifamizni imkon qadar tezroq tugatishga intilamiz. Ammo maqsadga erishganimizdan so’ng, dofamin ajralib chiqishni to’xtatadi, shuning uchun uzoq kutilgan voqea darhol bizga zavq keltirishni to’xtatadi, chunki bundan boshqa kutadigan narsa yo’q.
• Biz juda ko‘p energiya sarflaymiz. Har qanday muhim voqeaga tayyorgarlik ko‘rish bizni deyarli charchagan holda ishlashga majbur qiladi. Siz ko’pincha to’yni rejalashtirayotganda, odamlar jarayonga shunchalik e’tibor qaratishlari haqida hikoyalarni eshitishingiz mumkin, ular hatto minimal dam olishga ham ruxsat berishmaydi. Yangi yil arafasida tushkunlik va hamma narsani bir kunda qilish istagi haqida juda ko’p maqolalar yozilgan. Shu sababli, bunday hodisalar psixikani butunlay eskirishi ajablanarli emas. Va hamma narsa tugashi bilan, charchoq bizni tom ma’noda oyoqlarimizdan yiqitadi.
• Biz baxtning holatini ortiqcha baholaymiz. Biz uzoq vaqt kutganimizda – Yangi yil, tug’ilgan kun, kompaniyadagi orzu qilingan lavozim, ipoteka to’lovi – biz yaqinlashib kelayotgan his-tuyg’ularning kuchini haddan tashqari oshirib yuborishga moyilmiz. Bizning tayyorgarliklarimizni tugatgandan so’ng, biz g’ayrioddiy chuqurlikdagi baxtni his qilamiz. Ammo bu kun kelganda, biz to’satdan hech qanday maxsus narsa sodir bo’lmasligini tushunamiz: biz o’ylagan va ishongan kuchli his-tuyg’ularni boshdan kechirmaymiz. Natijada hafsalamiz pir bo’ldi.
• Bizda endi maqsad yo‘q. Maqsadimizga erishganimizda o‘zimizni sarosimaga tushuramiz, chunki biz hali yangisini o‘ylab topmaganmiz, shuning uchun sodir bo‘layotgan hamma narsa o‘z ahamiyatini yo‘qotayotganga o‘xshaydi. ma’nosi. Ko’ngilsizlik va boshqa salbiy his-tuyg’ularni boshdan kechirmaslik uchun har qanday voqea, biz uni qanday maqom bilan taqdirlaganimizdan qat’i nazar, hayot yo’limizdagi eng muhim bosqich emasligini tushunishingiz kerak. Siz buni ortiqcha baholamasligingiz kerak, chunki yuqori umidlar doimo umidsizlikka olib keladi. Bu shuni anglatadiki, bayram g’oyasini qandaydir tarzda qadrsizlantirishni o’rganish kerak.

Yangi yil yoki to’y haqida gapirganda ham, bunday voqealarga yangi narsaning boshlanishi deb qaramasligimiz kerak: bu shunchaki bayramlar, biz o’zimiz hissiy yuk va ahamiyat beramiz. Hayot – bu turli xil daqiqalar qatori: ulardan ba’zilari muhimroq, ba’zilari kamroq ahamiyatga ega, ammo ularning barchasi, istisnosiz, uni rang-barang va qiziqarli qiladi.