Uyda mening oilam uchun mutlaqo begona odamlar tasvirlangan fotosuratlar bilan bir nechta albomlarim bor. Mening katta bobom (inqilobdan oldin ham) Sytin bosmaxonasida sinkografiya bo’limiga rahbarlik qilgan, fotografik jarayonlar nazariyasi bo’yicha bir nechta kitoblar yozgan va bu fotosuratlardan illyustratsiya uchun foydalangan.

Ularga qarash mening sevimli mashg’ulotlarimdan biridir. Men pergament qog’oz bilan qoplangan albomlarning og’ir sahifalarini ko’rib chiqishni va men tug’ilishimdan ancha oldin odamlar qanday yashaganini, qarashini va muloqot qilishini kuzatishni yaxshi ko’raman.

Bu hayratlanarli, lekin ularning yuzlariga qarab, nima kiyganiga, qanday narsalar ularni o’rab turganiga qarab, men bu fotosuratlardan taniyman … o’zimni, mening yaqinlarimni: bu odamlar biz bilan bir xil, ular xuddi shunday kuladilar, ular o’z-o’zidan bir xil havoga ega yoki ob’ektiv oldida asabiylashadi. Ba’zida o’zimni noqulay his qilaman – bu fotosuratlar (va ulardagi odamlar) juda sodda va sodda ko’rinadi.

Hatto xurofiy qo‘rquv ham paydo bo‘ladi: go‘yo men qarash taqiqlangan joyni qidirayotgandekman – bu odamlar allaqachon o‘lgan, lekin ular hali ham bir-biriga qarab jilmayishadi, boshlagan imo-ishorasini davom ettirishadi yoki shunchaki o‘sha qirg‘oqlardan menga qarashadi. ..

(UN) ODDIY YUZLAR

Qadimgi fotosuratlar jozibaga to’la. Kitob do’konlarida eng mashhurlari – bu eng oddiy, hozir noma’lum odamlarning hayotini aks ettiruvchi kundalik fotosuratlarni o’z ichiga olgan fotoalbomlar:

“Oilaviy albom: 100 yil oldingi fotosuratlar va xatlar”, “Biz ko’p sayohat qildik”, “Bobo, bobo, bobo: mashhur va unchalik mashhur bo’lmagan bobolarining nabiralari va nabiralari xotiralari, 19-20-yillarning vintage fotosuratlari bilan. asrlar” (Oq shahar, 2005; Eterna, 2010 va 2011).

Biz faqat tajribamizga mos keladigan narsalar haqida qayg’uramiz

“Uch yil oldin biz katta tavakkal qilib, 19-asr oxiri – 20-asr boshlaridagi fotosuratlardan iborat birinchi kitobni bozorga chiqarish orqali katta tavakkal qildik”, deb eslaydi “Eterna” nashriyot uyi bosh muharriri Nina Komarova. – Va, albatta, biz “Dachada yashash yaxshi edi” albomi darhol sotilishini tasavvur qila olmadik: nashrni uch marta qayta chop etishimiz kerak edi!

Ma’lum bo‘lishicha, kitobxonlarni nafaqat xotiralar, esdaliklar, kundaliklar, balki o‘tgan davrning ko‘rgazmali dalillari ham qiziqtiradi”. Xo’sh, nega fotosuratdagi odamlar haqida – na ismlari, na tarjimai hollari, na xarakterlari haqida hech narsa bilmasdan, ularning yuzlariga qarash bizni shunchalik hayratda qoldirmoqda?