O’tmishimiz haqida gapiradigan voqealar kelajagimizni o’zgartirishini kam odam tushunadi. Ular qarashlar va in’ikoslarni shakllantiradi, tanlovlar va keyingi harakatlarga ta’sir qiladi, ular oxir-oqibat bizning taqdirimizni belgilaydi.

Har bir omadsizlikdan g’azablanmasdan hayotdan o’tishning kaliti bu kechirimdir, deydi eng ko’p sotilgan psixolog muallif va Psixologik serial uchun eng yaxshi ssenariy uchun Amerika Yozuvchilar Gildiyasi mukofoti sovrindori Treysi MakMillan. Hayotingizda sodir bo’lgan voqealar, ayniqsa umidsizlik yoki g’azabga sabab bo’lgan voqealar haqida boshqacha o’ylashni va gapirishni o’rganing.

Sizning hikoyangiz ustidan mutlaq kuchingiz bor. Shubhasiz, boshqa odamlar sizni sodir bo’lgan voqeaning o’z versiyasini qabul qilishga ishontirishga harakat qilishadi, ammo tanlov sizniki. Treysi Makmillan bu uning hayotida qanday sodir bo’lganini aytib beradi.

Treysi Makmillan

MENING HAYOTIM HIKOYASI (1-STSENARIY)

“Meni asrab oluvchi ota-ona tarbiyalagan. Men o’z hayotim hikoyamni yaratishni boshlashdan oldin, u shunday ko’rinardi. Men tug’ilganman. Onam Linda meni tashlab ketdi. Dadam Freddi qamoqqa tushdi. Va nihoyat, to’rt yil yashagan yaxshi oilaga joylashgunimcha, men bir qator homiylik ostidagi oilalardan o’tdim.

Keyin dadam qaytib kelib, menga da’vo qildi va u va uning qiz do’sti bilan yashashimiz uchun meni bu oiladan olib ketdi. Ko’p o’tmay, u yana g’oyib bo’ldi va men 18 yoshga to’lgunimcha uning qiz do’sti bilan qoldim va u bilan yashash unchalik oson emas edi.”

Hayotiy hikoyangizga qarashingizni o’zgartiring va g’azab tabiiy ravishda yo’qoladi

Mening hayot haqidagi tasavvurim dramatik va o’rta maktabdan keyingi hikoyamga mos edi: “Treysi M.: istalmagan, sevilmagan va yolg’iz”.

Men Linda va Freddidan qattiq g’azablandim. Ular dahshatli ota-onalar edi va menga qo’pol va adolatsiz munosabatda bo’lishdi. To’g’rimi?

Yo‘q, bu noto‘g‘ri. Chunki bu faktlarga nisbatan faqat bir nuqtai nazar. Mana mening hikoyamning qayta ko’rib chiqilgan versiyasi.

MENING HAYOTIM HIKOYASI (2-STSENARIY)

“Men tug’ilganman. Biroz kamolotga yetganimdan so‘ng, ochig‘i, ichkilikboz otamga, meni tashlab ketgan onamga qarab: “Albatta, men ulardan ko‘ra ko‘proq muvaffaqiyatga erisha olaman”, dedim.

Men bor kuchimni sinab ko’rdim va bir nechta muvaffaqiyatsiz urinishlardan so’ng, men hayot va odamlar haqida juda ko’p foydali bilimlarni o’rgandim va nihoyat lyuteran ruhoniyining juda yoqimli oilasiga kirishga muvaffaq bo’ldim.