“Agar bolaligingizda velosipedingiz bo’lmagan bo’lsa va hozir sizda Bentley bo’lsa, demak siz hali ham bolaligingizda velosipedingiz yo’q edi.” Bu bayonot qiziqarli va chuqur psixologik ma’noga ega bo’lishi mumkin.Avvalo, bu bayonot bolalik va bolalik tajribalarining hayotimizdagi muhimligini ta’kidlaydi. Bolalik – bu biz shaxs sifatida shakllanadigan davr va bizning birinchi xotiralarimiz va tajribalarimiz psixologiyamiz va o’z-o’zini hurmat qilishimizga kuchli ta’sir qiladi. Agar bolaligimizda baxtli, hissiy, iliq muhit bo’lsa, bu bizga ijobiy o’z-o’zini hurmat qilish, hissiy barqarorlik va kelajakda baxtli munosabatlarga ega bo’lish qobiliyatini rivojlantirishga yordam beradi. Ammo, agar bizda e’tibor, g’amxo’rlik yoki moddiy resurslar etishmasligi bilan disfunktsional bolalik bo’lsa, bu bizga kattalar kabi ta’sir qilishi va ba’zi psixologik muammolarga olib kelishi mumkin.Ushbu bayonotning ikkinchi muhim jihati shundaki, biz muvaffaqiyat qozongan bo’lsak ham va juda ko’p moddiy boylikka ega bo’lsak ham, u bizning o’tmishdagi kamchiliklarimizni yoki bolalik tajribalarimizni inkor etmaydi. Biz tashqaridan muvaffaqiyatli va baxtli bo’lib ko’rinamiz, lekin ichimizda kamchilik yoki to’liq emasmiz. Moddiy muvaffaqiyat har doim ham bolaligimizda paydo bo’lgan hissiy yoki psixologik bo’shliqni to’ldirishga qodir emas. Biz ba’zan bu kamchiliklarni qoplash uchun moddiy boylik va muvaffaqiyatdan foydalanamiz, lekin ular har doim ham bizga haqiqiy baxt va qoniqish olib kelmasligi mumkin.Ushbu bayonotning uchinchi jihati bizning tariximiz va o’tmishdagi tajribamiz shaxsiyatimiz va dunyoqarashimizni belgilaydi degan fikrga taalluqlidir. Muvaffaqiyat va baxtga yo’limizni bolalikdagi kamchiliklarimiz yoki hayotiy sharoitimiz shakllantirishi mumkin. Biz bolalikdan qolgan bo’shliqni to’ldirish yoki o’zimizga va boshqalarga qiyinchiliklarni engib, muvaffaqiyatga erishishga qodir ekanligimizni isbotlash uchun muvaffaqiyatga intilishimiz mumkin. Biroq, agar biz faqat moddiy manfaat yoki e’tirofga intilsak, bu mukammallikka, stressga va ichki qoniqishning etishmasligiga olib kelishi mumkin.Bu bayonot bizni o’tmishimiz haqida mulohaza yuritishga undaydi va nima uchun ba’zi odamlar o’zlarining bolalik va tajribalarini kattalar sifatida tilga olishlarini tushuntiradi. Bu biz hayotimizni o’zgartira olmaymiz yoki hozirgi paytda qoniqish va baxt topa olmaymiz degani emas. Biz har doim o’z ustimizda ishlay olamiz, psixologik jihatdan rivojlana olamiz va ichki to’siqlarimizni engib o’tamiz. Biroq, bu bizning o’tmishimizni tan olish va tan olishni va uni kimligimizning bir qismi sifatida qabul qilishni talab qiladi.