Korporativ madaniyatning asosiy muammosi: bir xodim ideal deb hisoblagan narsa boshqasi uchun mutlaq do’zaxga aylanishi mumkin. Aytaylik, siz ishingiz va shaxsiy hayotingizni alohida saqlashni, boshqalarning shaxsiy makonini hurmat qilishni afzal ko’rasiz va bo’sh gap-so’zlarga dosh berolmaysiz, lekin hamkasblaringiz har bir ish uchrashuvini jonli uchrashuvga aylantirib, butun jamoani tug’ilgan kuniga taklif qilishadi. Yoki aksincha – sizda do’stlik va jamoada vaqt o’tkazish ruhi etishmayapti, uning a’zolari o’rtasida juda katta masofa mavjud.

Va bu, albatta, siz o’zingizni zaharli muhitda ekanligingiz bilan bog’liq emas, shunchaki siz ushbu kompaniyaga mos kelmasligingizdir. Bundan tashqari, siz o’z ishingizni yoqtirishingiz mumkin, siz o’z mas’uliyatlaringizni yaxshi bajarasiz, ishingizni yaxshi ko’rishingiz mumkin. Xo’sh, nima qilishimiz kerak? Bu joyni ushlab turishga arziydimi yoki ketish vaqti keldimi, qanday bilasiz? Korporativ madaniyat haqiqatan ham shunchalik muhimmi?