Izzattillo Islomov
“BU OZODLIK EDI … VA MEN AJRASHGANDAN KEYIN YASHAGAN YUKDAN.”
Billy, 39 (Edinburg)
Ajralish men uchun kutilmagan bo’ldi. Men xizmat safaridan qaytdim va xotinim endi birga bo’lmasligimiz haqida uzoqdan xabar berdi. Yo’q, unga o’ylash uchun vaqt kerak emas. Tezroq yashash uchun joy topib, ko‘chib o‘tishimni istaydi. Oramizda anchadan beri keskinlik bor edi, lekin men bu bosqichdan o’tib ketamiz deb umid qilgandim. U umrining 17 yilini bunchalik osonlik bilan kesib tashlashini kutmagandim.
Men g’azab va umidsizlik holatiga tushib qoldim. Men uni har oqshom bolalarini ko’rish imkoniyatidan mahrum qilganini kechira olmasdim. Erkak sifatida rad etilgan. Men uni sog’indimmi? Ehtimol, u to’g’ri edi – bizning munosabatlarimiz o’z foydasidan uzoqroq edi. Lekin men bolalarni sog’indim. Qo’shma oqshomlarda va umumiy bayramlarda. Mas’uliyat menga buzilmasligimga yordam berdi. Mening shaxsiy biznesim bor, menga bog’liq odamlar. Va, albatta, men imkon qadar ko’proq vaqt o’tkazishga harakat qilgan bolalarim.
Bir yil o’tgach, men yangi narsaga tayyor ekanligimni angladim.
Men jiddiy munosabatlar haqida o’ylamagan edim, aksincha, men hali ham tirik ekanligimni va kimgadir qiziq bo’lishimni his qilishni xohlardim.
Men L bilan tanishuv ilovasi orqali tanishdim. Menga uning fotosurati va o’zi haqida yozgan hazillari yoqdi. Tez orada men uning xabarlarini kutayotganimni ko’rdim va qanchalik band bo’lmasin, men doimo javob beraman. Biz uchrashishga kelishib oldik, men juda xavotirda edim. Issiq kun edi, biz ko’chadagi barda o’tirgan edik va uning o’zi qo’limdan ushlab oldi. Men undan minnatdor bo’lgan bu oddiy harakat bilan munosabatlarimiz boshlandi.
Agar biz birga bo’lmaganimizda, biz bir-birimizga cheksiz xat yozardik, qisqa xabarlar emas, balki uzoq elektron pochta xabarlari. O’zimiz, o’tmishimiz va bir-birimizga bo’lgan munosabatimiz haqida. Ehtimol, bizning yozishmalarimiz men o’zimga butunlay boshqacha qaragan va ko’rgan oynaga aylandi. Men uchun bu yoshligimda kim bo’lganligimga sayohat edi (men qilishim kerak bo’lgan narsani qilishdan oldin: xotinim va bolalarim uchun qulaylik va farovon hayotni ta’minlash, biznes qurish). L. Men hech narsadan qarzdor emas edim va u bilan uchrashganimdanoq o’zimni baxtli his qildim.
Biz kelajagimiz haqida ko’p gaplashdik, lekin men chegarani kesib o’tib, uni bolalar bilan tanishtira olmadim. Ularni xafa qilishdan qo’rqqanim ham emas. Men uni o’zim uchun saqlamoqchi edim.
Bu ayolni davramga kiritganimdan keyin sirimizni yo‘qotib qo‘yadigandek tuyuldi. Va shunday bo’ldi
Men L.ni o’g’limning tug’ilgan kuniga taklif qildim, u o’g’il bolalar bilan osongina umumiy til topdi, lekin ko’p o’tmay oramizda nimadir o’zgara boshladi. O’zimni tan olishim qiyin edi, lekin munosabatlarimiz menga og’irlik qila boshladi. Men doimo u haqida o’yladim, bu qiz mening obsesyonimga aylandi. Bu allaqachon oilam qulagandan keyin menda qolgan narsalarni: bolalarim bilan bo’lgan munosabatlarimni, biznesimni yo’q qilish bilan tahdid qilgandek tuyuldi. Men u bilan bu haqda gaplashishga harakat qildim, u meni tushunmadi, yig’ladi. Va bundan ham qiyinroq edi, chunki men o’zimni tushunishga qiynalardim.
Men psixologga bordim. Va faqat uning yordami bilan men yolg’iz qolish uchun so’zsiz ruxsat olgandek bo’ldim. Biz L.ni ko’rishni to’xtatdik. To’liq ajralish qiyin edi, biz uzoq vaqt yozishmalarni davom ettirdik. Ammo u bilangina baxtli bo’lishim mumkin bo’lgan bu deyarli giyohvandlik hissi asta-sekin yo’qoldi.
L. bilan bo’lgan voqea, xuddi kutilmaganda boshlanganidek, meni tark etdi. Men endi buni sog’inmasligimni angladim. Bu nafaqat bizning munosabatlarimizdan, balki ajrashgandan keyin yashagan og’irlikdan ham xalos bo’lish edi. Men xotirjam his qildim. Nihoyat men yo’lga tushdim.
Behruzbek Hamidov
