Mijoz (qulaylik uchun uni Marina deb ataymiz, 42 yosh) unga tashqi ta’sir, zarar yoki la’nat bor-yo’qligini bilish uchun so’rov yubordi.

Bu gipnoterapiya uchun odatiy talab emas. Psixoterapiyaning barcha sohalaridan ma’lum bir sehrli ta’sir ko’pincha gipnoz bilan bog’liq.

Marinaning so’zlariga ko’ra, uning hayoti doimiy muammolar oqimidir. Hayotda hamma narsa yaxshi ketmaydi: biznesdagi muammolar, oilaviy munosabatlar, o’z hayotidan to’liq norozilik. Natijada charchoqning kuchayishi, ba’zida apatiya va hissiy ortiqcha ovqatlanish tendentsiyasi paydo bo’ladi.

Biz onlayn ishladik.

Birinchi mashg’ulotda biz dunyoning rasmini va Marinaning xotiralarini o’rganamiz, biz xotira qatlamini qatlamma-bosqich ochamiz va tendentsiya paydo bo’ladi – “Men hayotimda hamma narsani yoqtirmayman …”

Lekin har doim ham shunday emas edi.

Ikkinchi seansda xotiraga kirish kengaydi va yigirma yil oldingi jarohatga qaytish mumkin bo’ldi.

Tug’ruqxona, tug’ruqdan keyingi bo’lim, shifokor xonaga kirib, bola haqida yomon xabar aytadi. Uning aytishicha, chaqaloq umr bo’yi nogiron bo’lib qoladi.

Mijoz bema’nilik, trans holatida. Boshimda faqat bitta fikr chaqnadi: BU MENGA BO’LMAYDI.

Trans va stupor holati alohida epizod emas edi. Marina bolaning hayotining birinchi yilini shu holatda o’tkazdi. Kasalxona, shifokorlar, muolajalar, uyqusiz tunlar – hammasi bitta cheksiz qora va oq filmga o’xshaydi. Og’ir stress sharoitida psixika uchun yagona najot sodir bo’layotgan narsadan ajralish edi. Bu yilni ko’rib chiqsak, biz doimo fikrga duch kelamiz – bu men emas, bu men bilan sodir bo’layotgani yo’q, BU MENING HAYOTIM EMAS.

Onaning sa’y-harakatlari tufayli bola tuzalib, butunlay sog’lom inson bo’lib o’sdi.

Hayot yaxshilandi, ammo munosabat saqlanib qoldi va qiyinchiliklar paydo bo’lganda, Marina odatdagidek “bu men bilan sodir bo’lmayapti” holatiga kirdi. Bir marta ishlagan psixologik himoya varianti odatiy holatga aylanmaguncha qayta-qayta ishlatilgan.
Hayotiylikni tiklash uchun yana ikki seans kerak bo’ldi.

Xuddi shu dahshatli palatada biz bolaning sog’lig’ini noto’g’ri baholagan shifokor bilan suhbatni ko’rib chiqdik. Biz bu lahzalarni qayta-qayta boshdan kechirdik, lekin har xil o’ylar va hamma narsa yaxshi bo’lishini tushunish bilan men buni uddalay olaman, BU MENING HAYOTIM.

Marina o’z kuchini his qildi va to’ng’ichining hayotini saqlab qolgan qat’iyatliligini hayrat bilan baholay boshladi. Allaqachon gipnozsiz, biz odatiy holatlarimizni tushunish va o’zgartirish uchun hissiy yo’naltirilgan terapiya usullari yordamida ishladik.

Hayot Marinaga qayta boshladi, sevimli mashg’ulotlariga, ishiga va oilasiga qiziqish paydo bo’ldi. Ayolning ko‘zlarida jonli chaqnash bor edi, go‘yo qarg‘ish o‘z kuchini yo‘qotgandek.
⠀
Yana bir gipnoterapiya mashg’uloti majburiy ortiqcha ovqatlanish bilan ishlashga bag’ishlandi. Men o’z ishlarim bilan qiziqib qolganimda, ovqatlar fonga tusha boshladi.

Va zarar yo’qoldi.

Ma’lum bo’lishicha, ehtiros holatidagi munosabat juda kuchli ishlaydi, chunki bu mohiyatan odamning o’ziga etkazilgan zararidir…

* Terapiyadan 7 oy o’tgach, men Marina bilan gaplashdim. Uning his-tuyg’ulariga ko’ra, o’ziga ishonch paydo bo’ldi va saqlanib qoldi. Hayotdagi qiyinchiliklar yo’qolmadi, lekin ularga munosabat o’zgardi: “Bunday shart yo’q. Qiyinchiliklar bor – men borib, ularni hal qilaman. Ichki qo’rquvlar yo’qoldi”
**hikoyalar mijozlarning roziligi bilan nashr etiladi