Qahramonimiz alkogolga uylanganini bilmagan. Va u sevgan insoni nafaqat o’zi uchun, balki uning uchun ham halokat yo’lini tanlashini nihoyat tushunganida ajrashishga qaror qildi. Uning so’zlariga ko’ra, bunday qaror qabul qilish va qaramlikka tushmaslik eng qiyin sinov bo’lib chiqdi…

Bu mening sobiq erim bilan sodir bo’ldi. Biz uchrashganimizda u mehribon, istehzoli, g‘ayrat va g‘oyalarga to‘la, shahrimizdagi eng muvaffaqiyatli tadbirkorlardan biri edi. O’sha paytda men biznesimni endigina rivojlantira boshlagan edim va uning kompaniyasi yaxshi narxda omborxona maydonini taklif qildi. Shunday qilib, biz uchrashdik va ikkalamiz ham darhol qiyin aloqani his qildik. Bir necha kundan keyin u qo’ng’iroq qildi va meni kechki ovqatga taklif qildi. Men u haqida o’yladim, lekin, albatta, men bo’lajak erimning taklifini qabul qilayotganimni tasavvur qila olmadim.SHUNINGDEK O’QING

Biz deyarli har oqshom uchrasha boshladik. Men o’zimga bir qadah sharob buyurdim, u doimo jilmayib qo’ydi: “Men ichmayman”. Avvaliga uni haydayapti deb o’yladim. Keyin uning spirtli ichimliklarga mutlaqo befarqligiga ko’nikib qoldim. Albatta, men do’stim sakkiz yil davomida alkogolizm bilan shug’ullanganini bilmasdim. Albatta, tajribali ko’z bu zararsiz gazlangan suvni afzal ko’rgan odam emasligini aniqlagan bo’lardi, lekin men hech qachon bu giyohvandlikdan aziyat chekkan odam bilan muloqot qilmaganman. Hatto kodlangan alkogol ham, men hozir tushunganimdek, bir kun muqarrar ravishda portlashi va insonning o’zi ham, uning yaqinlarining hayotini ham yo’q qiladigan soatli bombadir.

Bu birinchi marta tog’larda ta’til paytida paydo bo’ldi. Men o’zimga martini tayyorladim va bir muddat tashqariga chiqdim. Qaytib kelgach, uni hammomda ko’rdim. U qizil dog’lar bilan qoplangan va sochiq bilan quritib: “Sharbatni spirtli ichimlik bilan ichdingmi?” Men dahshatli narsa yuz berayotganini his qilib, bosh irg’adim. Men uni hech qachon bunday ko’rmaganman …

O’sha kunlarda u menga turmush qurishni taklif qildi va men keyingi uch yilni sevgi, tushunish va qo’llab-quvvatlashda yashadim. Va keyin biz bilan nima bo’lishidan qat’i nazar, orqaga qarab, men chin dildan ayta olaman – ha, men baxtli edim.

Va keyin bir kuni kechki ovqat pishirib, dasturxonni chiroyli qilib qo‘ymoqchi bo‘lgan kayfiyatda ishdan erta keldim. Men bir shisha shampan va ikkita stakan oldim, erim faqat suv ichishini bilib, ulardan birini ramziy ravishda qo’ydim. U mening hayratimga tegdi va kutilmaganda o’ziga shampan quydi. Kechqurun men bir stakandan ko’proq ichmadim va juda yaxshi kayfiyatda edim. Biz hazil qildik, ko’p kuldik va men hayotimizni hech qachon birlashtirib bo’lmaydigan ikkiga bo’lgan o’sha ayozli qish oqshomini esladim.

O’sha oqshomdan boshlab u men bilan bir-ikki qadah quruq sharob baham ko’rishga tayyor edi. Bularning barchasi kayfiyatimizni ko’tardi va kutilmaganda tugadi.

Bir necha kunga bir do’stimning oldiga bordim, qaytib kelganimda erimni tanimadim

Ostonadan menga qarab baqira boshlagan, yuzi qizarib ketgan, ma’yus bir odam qarshimdan chiqdi. U dovdirab, xonani aylanib chiqdi va qandaydir chiroq topishga yordam berishni talab qildi. U qattiq mast bo’lgan. 

O’sha kundan boshlab, faqat ish, men ishonishim mumkin bo’lgan yagona haqiqat sifatida meni qutqardi. Men kunni ertalab oltida boshladim. Bolalar o‘yinchoqlarini sotishdan tashqari, do‘stlarim bilan yana bir yo‘nalishni – to‘y va tug‘ilgan kunlarni tashkil qilishni rivojlantira boshladim. Ajablanarlisi shundaki, o’zimning hayotim do’zaxga aylanayotganda, men odamlarga bayram sovg’a qilardim.

Erim hushyor bo‘lganida men bilan faxrlanardi, lekin ozod bo‘lishi bilan hammasi o‘zgardi. U meni haqorat qilishi yoki borligimni sezmasligi mumkin edi va ertasi kuni u yig’lay boshladi: “Kechirasiz, men o’zim emas edim. Men o’zimni juda yomon his qilyapman”. Men uning yomon his qilayotganini ko’rdim. Va u kechirdi.  ekanligini reanimatsiyaga yotqizilganidan keyin bildim. Doktor undan bu haqda to’g’ridan-to’g’ri so’radi va u uzoq vaqt davomida mendan yashirgan narsani tan olishga majbur bo’ldi.

Uning butun hayoti ko’p ichish va ulardan tuzalib ketish davrlaridan iborat bo’lib, u o’ziga kelgan va tabiatan kuchli va iste’dodli shaxs bo’lib, muvaffaqiyatli biznesni rivojlantirishga va hatto oila qurishga muvaffaq bo’lgan. Men uning turmushga chiqqanini bilardim, lekin ajralish sababini hech qachon surishtirmadim. Endi bu menga ayon bo’ldi. Men uch yil yashagan illyuziyadan mutlaqo farq qiladigan haqiqat hududi shunchalik chidab bo’lmas ediki, men o’zim bir shishani olib, hamma narsani unutishni xohlardim. Men buni faqat oldimda dahshatli misol borligi uchun qilmadim. Bu orada turmush o‘rtog‘im mana shunday mashaqqat bilan qurgan biznesidan, eng muhimi, birga ishlaganlarning hurmatidan ayrilib borardi. Xodimlar uyimizga qanday xabar bilan kelganini eslayman – binolar yonib ketdi. Erim ularni loqayd tinglar, hatto yotoqdan ham turolmasdi. 

Men uning sobiq xotinining koordinatalarini topdim va undan uchrashishni so’radim. Bu hech narsani o’zgartirmasligini tushundim, lekin negadir men bu jumboqni birlashtirishim kerak edi. Go’yo men har bir sohani o’z o’rnini topsam, men uchun osonroq bo’ladi. Men hozir nimalarni boshdan kechirayotganimni xotirjam va ajralmas tarzda eslay oladigan ayolni uchratdim. Bizning hikoyalarimiz xuddi shu suratning suv yuzasida aks etgandek tuyulishi meni hayratda qoldirdi. U ichkilikbozga uylanganini ham bilmas edi. U dastlab meni ogohlantirmoqchi bo’lganini tan oldi, lekin u o’zgargan bo’lishi mumkin deb o’ylab aralashmaslikka qaror qildi. Men javob berdim, keyin hech kim mening qarorimga ta’sir qila olmaydi – men uni sevardim. Va shunga qaramay, xayriyatki, uni va meni birlashtirmagan narsa bor edi. U bilan mening farzandim yo’q edi. Bo‘lib o‘tgan voqeadan keyin esa, birovga unchalik ishona olmayman, deb qo‘rqaman. 

Erim ovchi edi va bir kuni mast holda devordagi qurollardan birini ushlab oldi. Vannaxonaga uchib kirdim, kalitni qulfladim, ko‘zguga o‘girildim – yuzim oqarib ketdi, go‘yo o‘zimni tuzatgandek. Va ertasi kuni u bizni yarashtirish uchun hamma narsani qilgan bo’lsa-da, men uning hayotidan g’oyib bo’lishim kerakligini angladim.

Men bu haqda ochiq gapirishdan qo’rqdim – uning qanday munosabatda bo’lishini oldindan aytish qiyin edi

U o’rtamizda hammasi yaxshi, deb o’zini tutdi. Ertasi kuni u haydovchisi bilan boshqa shaharga jo’nab ketganida, u tezda narsalarini yig’di va do’sti bilan yashirindi. Uzoq vaqt davomida ota-onamga haqiqatni aytishga jur’at eta olmadim. Ajrashishimiz hikoyasi shunday boshlandi.

U meni qo’yib yuborishni xohlamadi va men qiyin suhbatlar, tahdidlar va mast ko’z yoshlarimdan o’tishim kerak edi. Bu vaqtga kelib u biznesining ko’p qismini yo’qotdi. Men nihoyat tushundim – yo men bu munosabatlarni hozir tark etaman, yoki men o’zim tanlamagan hayotda abadiy qolib ketaman. Erimning tanlovi edi, u meni u bilan bo’lishishga majbur qildi. Va men ikki kishi bilan yashayotganimni tan olishga kuch topdim, ularning qaysi biri menga eshik ochishini bilmayman. Mening aqlli, mehribon erim yoki sizga ko’rinmas nigoh bilan qaraydigan va qurolni devordan olib tashlaydigan. Men juda xafaman, lekin o’zim qaror qilganimdan afsuslanmayman.