Bizga Facebook’da (Rossiyada taqiqlangan ekstremistik tashkilot) munosabatlar maqomi kerak, shunda hamma buni yoqtirishi yoki yurak urishi mumkin. Bizga yangi filmni ko’rish, yangiliklarni qahva ustida muhokama qilish uchun kompaniya kerak, bizga yig’lash uchun kimdir kerak, chunki hafta oxiri tugadi va juma hali juda uzoqda. Bizga to’y va tug’ilgan kunga taklifnomalar uchun “ortiqcha” kerak. Lekin biz munosabatlarga muhtoj bo‘lmagan avlodmiz.

Biz tanishuv ilovalaridagi boshqa odamlarning sahifalarini aylanib, “bizning odamimizni” topishga harakat qilamiz. Biz ideal hamkorga mos keladigan ilovalarni yuklab olamiz – bizning qiziqishlarimiz va didimizga mos keladigan. Biz “U sizni yoqtirishini qanday aytish mumkin” va “Uni sizga oshiq qilishning 7 usuli” kabi maqolalarni o’qiymiz. Biz o’z ustimizda ishlashdan ko’ra ijtimoiy tarmoqlardagi imidjimizga ko’proq vaqt ajratamiz. Biz tasma boshqalar bilan munosabatlarimiz qanday rivojlanayotganini eslatishini istaymiz. Ammo haqiqat shundaki, biz munosabatlarni xohlamaymiz.

Biz suhbatlashamiz va SMS yozamiz, selfi va kulgichlar almashamiz. Biz dam olish, dam olish, o’yin-kulgi qilish uchun chiqamiz – buni “sana” deb aytmang. Biz tasodifiy uchrashuvlar tuzamiz, bema’ni gaplar haqida soatlab suhbatlashamiz va messenjerlarda xuddi shu bema’ni narsalarni muhokama qilish uchun uyga qaytamiz. Biz munosabatlarni jiddiy darajaga olib chiqish uchun har qanday imkoniyatni e’tiborsiz qoldiramiz, befarqlik bilan raqobat qilishni afzal ko’ramiz. Kim kamroq qayg’uradi? Kim narsalarni “oddiyroq” ko’radi? Kim hech qachon biror narsani “qiynaltirmaydi”? Oxir-oqibat, barchamiz bir xil sovrinni qo’lga kiritamiz: “Eng yolg’iz” unvoni.

Biz munosabatlarning ko’rinishini xohlaymiz, lekin u bilan ishlashni xohlamaymiz. Biz qo’l ushlashni xohlaymiz, lekin bir-birimizning ko’zimizga qaramaymiz. Biz bir-birimizni troll qilishni va bir-birimizni mazax qilishni yaxshi ko’ramiz, shunchaki o’zimizni qiziqtiradigan narsalar haqida gapirmaslik uchun. Biz bir-birimizga kichik narsalarni va’da qilamiz, lekin biz uzoq muddatli majburiyatlarni olishni xohlamaymiz. Biz dumaloq sanalarni nishonlashni xohlaymiz, ularga olib keladigan uzoq kundalik hayotni unutamiz. Biz tushunishni talab qilamiz va o’zimiz boshqalarni masofada tutamiz. Biz “filmlardagi kabi” sevgini xohlaymiz, lekin biz o’zimiz rejissyor bo’lishni xohlamaymiz.

Biz barcha mukofotlarni va eng kam tavakkalchilikni, hech qanday qatorlarsiz jackpotni xohlaymiz

Bizga munosabatlar kerak emas – bizga “foydali do’stlar”, hayajonli sarguzashtlar, bir lahzalik ishtiyoq kerak. Bizga yaqinlik illyuziyasini beradigan hamma narsa kerak, ammo haqiqiy yaqinliksiz. Biz barcha imtiyozlar va minimal xavf-xatarni, hech qanday qatorlarsiz jackpotni xohlaymiz. Biz o’zaro tushunishni xohlaymiz – keyingi memni birgalikda kulish uchun etarli. Biz kerak bo’lishni xohlaymiz, lekin qaramliksiz. Biz shoshayotganimiz yo‘q – hammasi qanday ketayotganini ko‘ramiz, yorliq osmaymiz, “bir-birimizning miyamizni zo‘rlamaymiz”. Biz har doim eshikni ochiq qoldiramiz va chamadonlarimiz to’liq ochilmagan.

Vaziyat juda uzoqqa borishini o’ylasak, biz yuguramiz. Biz o’zimizni tinchlantiramiz: dengiz baliq bilan to’la, albatta nimadir paydo bo’ladi, bizga omad kulib boqadi. Va biz haqiqatan ham omadlimiz, yana va yana. Biz omadli yolg’iz qolamiz.

Biz baxtga umid qilamiz. Agar uni yangi dastur sifatida yuklab olish va keyin yangilash, har qanday konfiguratsiyaga moslashtirish va agar biror narsa sodir bo’lsa, shunchaki o’chirib tashlash mumkin bo’lsa. Biz birovning hayotiga joylashishni yoki boshqalarning bizning hayotimizga joylashishiga yo’l qo’yishni xohlamaymiz. Noqulay ibora har doim hazilga aylanishi mumkin. Kamchiliklarni Instagram filtrlari (Rossiyada taqiqlangan ekstremistik tashkilot) orqasida yashirish mumkin. Biz hammaga isbotlaymizki, sevish boshqa birovni kimligicha qabul qilish demakdir. Lekin biz skeletlarimizni shkafda xavfsiz tarzda saqlaymiz va bir kun ularni hech kimga ko’rsatishni xayolimizga ham keltirmaymiz.