Bolalik jarohatlarini davolashga nima to’sqinlik qiladi?

Qabul qiluvchi va mehribon ona bilan o’sish hammaga ham nasib etavermaydi. Bolalikdagi ruhiy jarohatlar hayot uchun iz qoldiradi. “Sevimsiz qiz” kitobining muallifi Peg Streep ota-onalardagi o’zgarishlarni kutmaslikni, balki o’zimizdan davolanishni boshlashni maslahat beradi va bu yo’lda bizga nima to’sqinlik qilayotganini aytadi.

en uzoq vaqtdan beri psixoterapevtga tashrif buyuraman, onam haqida ko’p gaplashamiz, lekin men hech qanday yengillik his qilmayman” – ko’p ayollar bu so’zlar bilan menga murojaat qilishadi. Bizni bolalik jarohati bilan ishlashimizga nima xalaqit beradi, nega uning soyasi hayotimizni haligacha qoraytiradi – axir, biz o‘tmishdan xalos bo‘lishga tayyordek tuyulamiz?

Men yozuvchiman, psixoterapevt emasman, lekin mening shaxsiy tajribam meni onalarga muhabbatsizlik muammosini o’rganishga undadi. Yigirma yil davomida men material to’pladim, onasining qabuli va iliqligisiz o’sgan odamlar bilan muloqot qildim.

Mening kitoblarim sevilmagan qizlar muammosiga bag’ishlangan. Ular ustida ishlayotganda, menga nima uchun, hatto psixolog bilan ishlaganimizda ham, biz har doim ham bolalik travması bilan ishlay olmasligimiz aniq bo’ldi. Va men o’z kuzatishlarimni siz bilan bajonidil baham ko’raman.

BA’ZIDA BIZ TRAVMADAN DAVOLANISHGA QARSHILIK QILAMIZ.

Bolalikda qayg’u va xafagarchilikni engishga yordam bergan mudofaa reaktsiyalari va biz o’zimizni og’riqdan himoya qilish uchun foydalangan qurollarimiz bizning xatti-harakatlarimizda ongsiz ravishda namoyon bo’lishda davom etmoqda. Bu hissiy rivojlanish qobiliyatini buzadi.

Ko’pgina ayollar buni osongina tasdiqlashadi: aqliy jihatdan ular onasi bilan munosabatlarni, agar u o’zi xohlamasa, yaxshilash mumkin emasligini tushunishadi, ammo hissiy darajada buni qabul qilish qiyin.

43 yoshli Eleyn menga shunday dedi: “Men davralarda yuraman. Men aniq chegaralarni belgilayman va muayyan xatti-harakatlarga toqat qilmasligimni aniq aytaman, keyin opam meni juda sog’inganini aytadi yoki onam shikoyat xabarini yuboradi … va men qaytib ketaman. Tasavvur qiling, keyin nima bo’ladi? Hammasi avvalgi holiga qaytadi, keyin men yana chegaralar o’rnatdim va hokazo.

Men bu haqda hatto “quduqqa qaytish” iborasini ham o’ylab topdim. Intellektual jihatdan biz quduq qurib qolganini bilamiz, ammo hissiy darajada bunday emas deb umid qilamiz. Voyaga etgan hayotimning dastlabki 20 yilida men buni qayta-qayta qildim.