Bolalik xotiralari

unutilgan his-tuyg’ularni qayta kashf qilamiz: hayotga munosabatimizdagi yengillik va xotirjamlik, harakatlarimizdagi samimiylik va o’z-o’zidan, bizni o’rab turgan his-tuyg’ulardagi sof quvonch yoki chinakam qayg’u. Bir paytlar biz bo’lgan bolaning ko’zlari bilan dunyoga qarasak, biz uzoq uyqudan uyg’ongandek bo’lamiz.

UYUSHMALAR XOTIRALARNI UYG’OTADI

Bolalik bizga sezgilar darajasida qaytadi: ta’m, teginish, hid. Bir parcha shimgichni kek Marsel Prustning “Yo’qotilgan vaqtni izlashda” romani qahramoniga uzoq vaqt davomida unutilgan osoyishta baxtni yana his qilish imkonini berdi.

Psixoterapevt Margarita Jamkochyan: “Madlen tortining ta’mi arzimas tafsilot, o’tkinchi tuyg’u bolalikdagi eng erta xotiralar zanjirini qo’zg’atishining klassik namunasidir” deydi. “Va har birimizning o’z xotiralarimiz bor, ular bizni yana bolalarga aylantira oladi.”

29 yoshli Inna uchun bu kuchli tamaki hidi: “Mening bobom ertalabdan kechgacha Belomorni qatron qilib qo’ygan, u shunchaki namlangan edi. Men hali ham bu hidni hidlab, yozni, bobom va buvimning uyini, quyoshda shlang bilan qanday sachganimizni, kulga qanday kartoshka pishirganimizni eslayman.

40 yoshli Anna tabassum qiladi: “Har safar bir bo‘lak qo‘y pishloqini tishlaganimda, xuddi VDNKhda, “Qo‘ychilik” pavilonida bo‘lgandek bo‘laman. Menga onam bilan borish juda yoqdi! U hiddan charchab, meni olib ketmoqchi bo’lganida, men achchiq-achchiq yig’lay boshladim.

36 yoshli Dmitriy esa Yuriy Antonovning bir vaqtlar mashhur bo‘lgan “Dengiz, dengiz…” kuyini eshitib, o‘zini boladek his qiladi: “Bir zumda men akam bilan sohilga olib kelingan yozga qaytaman. birinchi marta: u erda bu qo’shiq karnaylardan kun bo’yi qo’shiq yangradi. Dengiz sovuq edi, ota-onalar uzoq vaqt davomida bolalarga suzishga ruxsat bermadilar, lekin onamiz biz tajribali edik va biz qila olamiz, dedi. Akam bilan men bir necha soat suvda o‘tirdik va ehtimol butun kurortdagi eng baxtli bolalar edik”.