Behruzbek Hamidov
TAQQOSLASHDA HAYOT
Tadqiqotlar shuni ko’rsatadiki, har kuni o’ylaydigan fikrlarning o’rtacha 12 foizi o’zimizni boshqa odamlar bilan solishtirishni o’z ichiga oladi. Tug’ilgandan boshlab biz taqqoslash ob’ektiga aylanamiz: bizni tortamiz va bo’yimiz o’lchanadi, maxsus jadvaldagi ma’lumotlarni qayd etadi. Emaklash, o‘tirish, yurish va gapirishni o‘rganar ekanmiz, bu yutuqlar doimo tengdoshlarimiz mahorati bilan o‘lchanadi.
Biz maktabga boramiz va hayotimiz, qadrimiz foizlar, test ballari va uy vazifalari baholari bilan o’lchanishni boshlaydi. O’n olti yoshda imtihon natijalarini olganimizda, biz mamlakatdagi o’rtacha ko’rsatkich bilan qanday solishtirganimizni, qaysi fanlardan yaxshiroq va qaysi birida ortda qolayotganimizni aniq bilamiz.
Ishga kirishganimizda maosh, nafaqa, ko‘tarilish va bonuslarni solishtiramiz. O’z farzandlarimiz bo’lganda, taqqoslash jarayoni, to’liq doirani to’ldirib, boshlang’ich nuqtasiga qaytadi. Bizni nafaqat atrofimizdagilar, balki ko’plab savollar to’playdi.
O’zingizdan doimiy ravishda o’zingizga savol bering: u tug’ilganda qancha og’irlik qilgan? u kechasi necha soat uxlaydi? u qachon yurishni o’rgangan? u qancha so’z ayta oladi? Farzandimning rivojlanishi umume’tirof etilgan me’yorlarga mos keladimi? Men o’z ishimni etarlicha yaxshi bajardimmi? Taqqoslash jarayoni cheksizdir va biz undan qochib qutula olmaymiz, u hayot matosiga to’qilgan.
Izzattillo Islomov
