Har birimiz bolaligimizdan “qichqirmaslik”, quvonchdan sakrash, baland ovozda kulmaslik, xafagarchilikdan yig’lamaslik uchun o’rgatilgan. Ammo biz his-tuyg’ularni yo’q qila olmaymiz. Ular qoladilar va tanamizdan qasos olishadi – chunki biz ularni bostiramiz. Aynan qanday his-tuyg’ular haqida gapiramiz? Ularni bostirishga urinish bizning sog’ligimiz va tashqi ko’rinishimizga qanday ta’sir qiladi?

1. G’AZAB

Jamiyatda g’azabni namoyon qilish yomon tarbiya belgisi hisoblanadi. Shu sababli, shuningdek, salbiy oqibatlarning oldini olish uchun – masalan, oilaviy kelishmovchilik, do’stingiz bilan janjal yoki ishdan bo’shatish – ko’pchilik g’azab va umidsizlikni bostiradi.

O’zimizni gapirish imkoniyatidan mahrum qilib, biz his-tuyg’ularni ichimizda qabul qilamiz. Keyinchalik, jag’ mushaklari siqiladi, bu esa miya keraksiz so’z issiqda qochib ketmasligini ta’minlash uchun buyuradi. Agar biz bolalikdan g’azabni bostirish odatini shakllantirgan bo’lsak, u holda tanamiz hatto eng kichik norozilikka ham avtomatik ravishda javob beradi – va bizning yuzimizda “o’yin tugunlari” paydo bo’ladi.

2. G’AZAB

G’azab juda ko’p to’plansa, u g’azabga aylanadi. Aslida, bu tuyg’u to’g’ri qo’llanilsa, hayratlanarli harakatlantiruvchi kuchdir. Ammo uni bostirish hech qanday yaxshilikka olib kelmaydi.

Avvalo, bu gluteal mushaklarga ta’sir qiladi. Ular juda kuchli va oyoqlardan foydalanadilar – inson tanasining asosi. Bosilgan his-tuyg’ular belning pastki qismida og’riq va oyoqlarda zaiflik tuyg’usini qo’zg’atadi – bu bizni faol harakatlardan tiyishimiz uchun o’tirishga majbur qiladi.

3.SEVGI

Sevgini boshdan kechirganda, inson mehr-muhabbat ob’ektini quchoqlashga, u bilan quchoqlashga, uni silashga yoki himoya qilishga intiladi. Va bu erda asosiy vosita qo’llardir. Qo’llar, qo’llar va barmoqlar muvozanat, berish va qabul qilish qobiliyatining ombori ekanligiga ishoniladi.

Afsuski, biz ko’pincha, hatto yaqinlarimizga nisbatan ham romantik his-tuyg’ularimizni ifoda etmaymiz. Shu sababli, biz mudofaa refleksini, boshqalarga nisbatan ongsiz reaktsiyani rivojlantirishimiz mumkin – biz o’zimizni odamlardan, xususan, qo’llarimiz yordamida to’sishni boshlaymiz. Go’yo “menga tegmang” degandek.

4. QO’RQUV

Odamlar odatda quvonch yoki sevgidan ko’ra ko’proq qo’rquvni boshdan kechirishadi. U tananing bir necha joylarida yashirinadi, lekin bizning bo’yinimiz unga eng zaifdir. Buning ajablanarli joyi yo’q, chunki tananing qo’rquvga birinchi reaktsiyasi qisqarish va “boshingizni yelkangizga tortish” istagi.

Erta bolalik davrida kuchli qo’rquvni boshdan kechirganlarning ko’pchiligi bu tuyg’u bilan yashashda davom etadilar. Bunday odamlarning bo’yin muskullari spazmli va qisqaradi. Tanadagi to’sib qo’yilgan qo’rquv, shuningdek, o’zimizni rivojlantirishimizga, martaba o’sishimizga va jamiyatdagi muvaffaqiyatimizga xalaqit berishi mumkin.

5. NAFRAT

“Orqada pichoq” iborasi xiyonatdan o’tkir norozilik tuyg’usini yaxshi tasvirlaydi. Bu tuyg’u yuqori orqa mushaklari tomonidan so’riladi – elkama pichoqlari o’rtasida og’riq va sovuqlik hissi paydo bo’ladi.

Ammo bu pastki orqa qismi umuman azoblanmaydi degani emas. Pastki orqa chidab bo’lmas yuk, majburiy majburiyatlar, umidsiz fidoyilik, hayot va taqdirga nisbatan norozilik bilan bog’liq barcha his-tuyg’ularni oladi. Va bu zo’riqish tufayli biz og’riqni boshdan kechiramiz va holatimizni yomonlashtiramiz.

Har qanday mushak kuchlanishi sezilarli noqulaylik, ortiqcha kuchlanish va siqilish hissini keltirib chiqaradi. Keraksiz bloklardan xalos bo’lish orqali biz his-tuyg’ularni ushlab turmaslikni, balki ularni ijodiy yo’nalishga yo’naltirishni o’rganishimiz mumkin. Axir, his-tuyg’ular juda katta imkoniyatlarga ega. Agar siz ularni tanangizda o’chirmasangiz, unda his-tuyg’ular va harakatlardagi uyg’unlik hayotimizni yaxshi tomonga o’zgartirishga yordam beradi.