Dermatoglifika

Dermatogliflarning paydo bo’lishi

Birinchi marta odamlarning kaftlaridagi rasmlar 17-asrda o’rganila boshlandi. Teri naqshlarini tasvirlaydigan birinchi ishlardan biri anatomiya va embriologiyani o’rgangan Marcello Malpigi ta’limoti edi. Keyinchalik biolog Yan Purkinje barmoqlardagi naqshlarni tasniflashni taklif qildi. Ushbu tasnif sud tibbiyotida qo’llaniladigan zamonaviy tasnifga juda o’xshaydi.

Dermatogliflar teri o’yib ishlangan degan ma’noni anglatadi. Rossiyada bu fanni birinchi bo’lib o’rganishni boshlagan Moskva davlat universiteti xodimi Mixail Volotskiy edi. Tadqiqotlar davomida insonning fiziologiyasi, psixikasi va hatto fizikasi barmoq izlariga ta’sir qilishi isbotlangan.

Dermatogliflarni qo’llash

Sud tibbiyotida dermatoglifik usuldan foydalanish 1880 yilda ikki ingliz jurnallaridan birida har bir odamni barmoq izlari bilan aniqlash mumkinligini taklif qilganidan keyin boshlangan. Keyinchalik psixologiyada bemorlarning psixologik xususiyatlarini aniqlash uchun dermatoglifika qo’llanila boshlandi.

1930-yillarda ushbu usul sog’liq muammolari bo’lgan bemorlarga tashxis qo’yish uchun faol ishlatilgan. Masalan, dermatoglifikadan foydalanib, odamning shizofreniya va onkologik kasalliklarga moyilligini aniqlash mumkin.

Dermatoglifika qo’llaniladigan yana bir sanoat – bu sport. Olimlar turli sport turlari bo’yicha eng yuqori toifadagi sportchilar chidamliligi bilan farq qilishini isbotladilar, buni barmoqlardagi naqshlar bilan ko’rish mumkin. Bugungi kunga qadar sport sohasidagi dermatoglifika bo’yicha eng yaxshi rus mutaxassisi Tamara Abramova hisoblanadi.

Naqshlarga misollar

Yapon olimlaridan biri barmoqlardagi naqshlarga ko’ra odamlarning psixologik xususiyatlari haqida g’oyalarni jamladi. Misol uchun, barmoq uchlaridagi jingalaklar o’jarlik va faoliyatdagi muvaffaqiyatni ko’rsatishi mumkin va murakkab naqshlar yolg’on shaxsga ishora qilishi mumkin. Barmoqlarida ilmoqli odamlar juda kamtar va har doim ham o’zlarini talab qila olmaydilar va yoylarni ko’taradiganlar biroz qo’pol xarakterga ega bo’lishi mumkin.

Bir guruh mahbuslar ustida ham tadqiqot olib borildi. Ma’lum bo’lishicha, ko’p sonli ilmoqlarning egalari g’amgin, ammo ayni paytda ular juda qattiq ishbilarmonlardir. Radikal halqalarga ega bo’lgan yoylarda hukmronlik qilganlar isyonkor bo’lib, provokatsion harakat qilishni yaxshi ko’radilar va hech kimni tinglashdan bosh tortadilar. Ko’pincha hayotdagi bunday odamlar har qanday odamni urishga qodir bo’lgan haqiqiy tanklarga o’xshaydi. Va ko’pincha ular etakchilik lavozimlarini egallashga muvaffaq bo’lishadi.