Behruzbek Hamidov
Anna Kosnikovskaya, Greenpeace Rossiya media koordinatori
Agar erim do’kondan paket bilan qaytsa, bu biz janjallashganimizni anglatadi. Va u menga katta plastik qop sotib olib, unga barcha xaridlarini solib qo’yishdan ko’ra o’z noroziligi haqida gapirib berishning iloji yo’q. Tinchlik davrida men eshik oldida uning qo’llariga eko-sumkalar bilan qayta foydalanish mumkin bo’lgan sumkalarni siljitishga muvaffaq bo’ldim, lekin bu har doim ham ishlamaydi.
Misol uchun, men yaqinda og’irligi bo’yicha pista sotib olishni so’radim, lekin u mening chiroyli ekologik toza organza sumkalarimni pivo do’koniga olib borishdan bosh tortdi. U hazil qildi: “Erkaklar tushunmaydilar”. Albatta, futbolkali sumkali odam menga g’alati va yoqimsizroq ko’rinadi, lekin erimning mening ko’pchilik ekologik odatlarimga injiqlik sifatida munosabati jamiyatimiz haqida ko’p narsalarni aytadi.
Hali ham ajralib turish uyat. “Meva kosalaringizni” olib chiqish noqulay, ularga ovqat qo‘yish noqulay, kassirning “Buni qayerdan oldingiz?” degan savoliga nima deb javob berish noma’lum. Aytgancha, kassirlar do’stona munosabatda bo’lishadi: men eko-sumkalardan foydalangan bir yil davomida men ularning yuzlarida juda ko’p turli xil his-tuyg’ularni ko’rdim – hayratdan zavqlanishgacha, lekin men hech qachon g’azablanishni kuzatmaganman. Ammo shunga qaramay, cheklovlar zararli plastik qoplarni ekologik toza muqobillar bilan almashtira olmasligimizning asosiy sabablaridan biridir.
