Siz o’zingiz qaror qilishingiz kerak bo’ladi, Kristina: eringizni kechirishni xohlaysizmi yoki yo’qmi. Agar yo’q bo’lsa, unda izoh berishga hech narsa yo’q. Agar shunday bo’lsa, sizga aytadigan gapim bor.

12 yillik turmushdan keyin sizning munosabatingizda aynan nima sodir bo’lganligi aniq emas, lekin men sizni “Men qurbonman” munosabatini rivojlantirish emas, balki javobgarlikni bo’lishishda qo’llab-quvvatlagan bo’lardim.

Biri aybdor, ikkinchisi esa bunga aloqasi yo’q, deb bo’lmaydi. Men hech kimni uzr so’rash tarafdori emasman yoki aksincha. Sizni sodir bo’lgan voqeaga qanday hissa qo’shganingizni ko’rib chiqishni taklif qilaman. Lekin buni o’zingizni ayblamasdan qiling (bu faqat yolg’izlikni oshiradi).

Ko’pincha fikrlash, munosabat yoki xatti-harakatlarning qattiqligi sizni xiyonatni kechirishga to’sqinlik qiladi. Garchi bu savolga javob haqida o’ylaganimizda, biz aslida tanlov qilamiz – to’g’ri bo’lish yoki baxtli bo’lish.

Agar sizning yuragingiz va qalbingiz bu odamni chindan ham yaxshi ko’rishingizni, u bilan yashashni, farzand ko’rishni xohlayotganingizni aytsa, usiz hamma narsa ma’nosini yo’qotadi, unda kechirimli ish bilan shug’ullanishga arziydi.

Birinchisi: sodir bo’layotgan voqealarni biografik fakt sifatida qabul qiling. Ikkinchidan: oldingi nikohni davom ettirishga umid qilmaslik mumkin emas, chunki mavjud bo’lgan ittifoq tugadi. Hamma narsani bir xil qilishga urinmang – bu illyuziya.

Agar siz munosabatlarni o’rnatsangiz, unda buzilishga olib kelgan qiyinchiliklarni hisobga olgan holda yangi yo’l bilan. Ajablanarlisi shundaki, siz xiyonat qilish faktini ichki o’zgarishlar uchun boshlang’ich nuqtaga aylantira olasiz. Va o’zingizni o’zgartirib, bu munosabatlarning yo’lini o’zgartiring. Keyin yanada baxtli bo’lish imkoniyati bo’ladi.Mutaxassisga savol bering