E’tiborsiz: nega bizni bunchalik xafa qiladi?

Sukunat hissiy zo’ravonlikning eng yomon turlaridan biridir. Ba’zilarimiz jismonan bunga dosh berolmaydilar. Psixiatr Xemant Mittalning so’zlariga ko’ra, uning ko’plab bemorlarida ruhiy tushkunlik va tashvish buzilishlarining paydo bo’lishining sababi aynan ularga yaqin odamning ular bilan muloqot qilishni istamasligi bo’lgan. Nega biz shunchalik og’riqli munosabatda bo’lamiz?

Hemant Mittal norozilik yoki umidsizlikni ifodalashning eng qadimgi psixologik usullaridan biriga e’tibor bermaslikni hisoblaydi. Bugungi kunda ushbu oddiy psixologik texnika hatto ota-onalar va bolalar o’rtasida ham qo’llaniladi (taym-autlarning juda bahsli amaliyotini eslang) va ko’pincha shafqatsiz manipulyatsiya shaklini oladi.

Hamma e’tirof bir xil darajada qimmatli emas

Va boshqalarning fikriga befarqlik jozibali ko’rinsa ham, aslida bu baxt keltirmaydi. Biz ijtimoiy mavjudotlarmiz va o’zimiz bilan muloqot qilishimiz kerak. Ibtidoiy ajdodlarimiz dunyosida guruh yoki qabila tomonidan rad etilmaganlargina omon qolgan.

Garchi bu hayot uchun kurash o’tmishda qolib ketgan bo’lsa-da, biz hali ham boshqa odamlar bilan munosabatlarga muhtojmiz va qarindoshlar va jamiyatning boshqa a’zolarining roziligiga muhtojmiz. O’rta maktabga moslashish qanchalik muhimligini eslaysizmi?

Sog’lom munosabatlar, biz o’z printsiplarimiz va e’tiqodlarimizni, hatto eng yaqin odamlarimiz uchun ham buzilmasligimizni anglatadi.

Bizning ichimizda hamon rad etish va chetlatish qo’rquvi bor. Tasdiqlash zarurati yo’qolmadi, faqat endi biz hamkasblarimiz, qo’shnilarimiz va do’stlarimizni qandaydir tarzda xafa qilishimizdan xavotirdamiz.

Ba’zi odamlar rozi bo’lish istagida juda uzoqqa borishadi. Bunday odamlar hammaning roziligini olishga harakat qiladilar. Tabiiyki, ular buni qila olmaydilar, chunki bir vaqtning o’zida hammani xursand qilish mumkin emas. Biz uchun ma’qullanishi va tan olinishi juda muhim bo’lgan odamlar unchalik ko’p emas – bular biz bilan chinakam yaqin munosabatlarga ega bo’lganlardir.

Biz ko’pincha noto’g’ri odamlardan tan olishga intilamiz.

Facebook’dagi postimga (Rossiyada taqiqlangan ekstremistik tashkilot) “layk” qo‘yish uchun menga 500 ta begona odam kerak emas. Va hatto uzoq qarindoshlar va sobiq sinfdoshlarimning fikrlari ham unchalik ahamiyatga ega emas, chunki ular men bilan yaqin munosabatlarda bo’lgan odamlar emas. Biz o’zimizni chalkashtirib yubordik va o’zimizni boshqalarning fikri biz uchun bir xil darajada muhim deb tuta boshladik, garchi aslida biz uchun faqat ba’zilarning fikri muhim. Erimning fikri men uchun farzandlari o‘g‘lim bilan bir maktabda o‘qiydigan bir guruh komil ko‘rinishdagi onalarning roziligidan ko‘ra muhimroq bo‘lishi kerak.