Tuyg’ular kuchli bo’lganda

Ba’zida biz biron bir muammo bizni juda bezovta qila boshlaganini his qilamiz. Biz bunga dosh berolmaymiz va bu bizni yanada g’azablantiradi. Bu tuyg’u ichkarida to’planib, g’azabga aylana boshlaydi. Biz muammoni hal qilishimiz, yo’limizga to’sqinlik qiladigan narsalarni yo’q qilishimiz kerak. Keyin, his-tuyg’ularingizdan, siz shunchaki qattiqroq urishni xohlaysiz! Yoki qandaydir tarzda xafa qilish, xafa qilish, baqirish.

Tasavvur shu zahotiyoq quyidagi rasmni chizadi: har qanday texnika biz uchun ishlamasa, g’azab hujumi paytida biz uni bor kuchimiz bilan urib, tepamiz. Kompyuteringiz muzlatib qo’yganmi yoki printeringiz chop etishni to’xtatganmi? Tabiiyki, biz ularni qanday tuzatishning samarali usulini bilamiz – ularni qattiqroq urish. O’zing aybdorsan! Buzadigan hech narsa yo’q! Bundan tashqari, ularni yomonroq la’natlash kerak, shunda bu albatta yordam beradi.

Menejer sizga noo’rin xizmat qildimi yoki juda kerakli sertifikatni olishdan bosh tortdimi? Ular kim? Biz ularga baqirishimiz kerak, chunki ular eshitmaydilar, shunda ular kim bilan bog’langanligini bilishadi! Haromlar!

Yoki bu holat: siz do’konda mahsulot sotib oldingiz, lekin u nuqsonli edi. Kim aybdor va nima qilish kerak? Aybdor topildi – bu, albatta, yomon sotuvchi. Va biz nima qilishni allaqachon bilamiz: biz butun do’konda qichqiramiz va qasam ichamiz, shunda ular qo’rquvdan barcha pullarni bizga qaytarib beradilar va chuqur kechirim so’raydilar.

Sizningcha, bu sizga tegishli emas (siz his-tuyg’ularingizni boshqarasiz)? Ko’pchilik shunday deb o’ylaydi va adashadi. Ushbu maqola barcha odamlar uchun foydali bo’ladi va g’azabni boshqarish masalasini tushunishga yordam beradi.

U qayerdan kelgan?

Keling, g’azab qaerdan kelganini aniqlaylik. Insonning sodir bo’layotgan voqealarga munosabati har doim ham mantiqiy emas. Buning sababi shundaki, biz his-tuyg’ularga duch kelganimizda, mantiq haqida o’ylashga vaqt yo’q. Ota-bobolarimiz mavjud bo’lgan ibtidoiy xulq-atvor namunalari bizda paydo bo’lgan. G’azab ana shunday xatti-harakatlardan biridir. G’azabning mohiyati barcha muammolarni bir xil tarzda – kuch bilan hal qilishdir.

Ilgari shunday bo‘lardi: bir kishi o‘rmonda o‘z dushmanini uchratib qoladi va gaplashib, umumiy kelishuvga kelish o‘rniga, muammo kurash bilan hal bo‘ladi. G’azab, albatta, bir zumda qisqa jismoniy super kuchlar orqali hayot to’siqlarini engib o’tishning kuchli usulidir. Ammo bu har doim muammoni hal qiladimi? Bu haqida o’ylash kerak.

Bizga g’azab kerakmi?

Biz qadim zamonlarda yashamayapmiz, qanday gapirishni va muzokara qilishni bilamiz. Bizning zamonaviy dunyomizda g’azab haqiqatan ham kerakmi? Ehtimol, ba’zi hollarda siz usiz qilolmaysiz. Ammo biz tinchlik davrida yashayapmiz, unda g’azabdan hech qanday foyda yo’q. Har qanday mojaroni tinch yo’l bilan hal qilish mumkin, bu ancha foydali bo’ladi.

Keling, bu vaziyatni tasavvur qilaylik. Sizga juda yuqori kommunal to’lov yuborildi va siz boshqaruv kompaniyasidan muammo nima ekanligini bilishga qaror qildingiz. Lekin ular sizni yarim yo’lda kutib olishmadi va hisob nima uchun ekanligini bilishdan bosh tortishdi. G’azabning ta’siri ostida siz o’zingizni yo’qotib, boshqaruv kompaniyasining xodimiga baqirishni xohlaysiz, garchi u bu muammolarni hal qilmasligini, balki kompyuterda o’z dasturiga muvofiq ishlashini tushunishga qaramay. Va buzilgan uskunalar haqida g’azablanishning ma’nosi yo’q. Buzilish sababi, ehtimol, kuchli zarba bilan bartaraf etilmaydi.

O’zingizni himoya qilishingiz kerak bo’lgan holatlarda g’azab foydali bo’lishi mumkin. Aks holda foydasiz.

G’azab bilan qanday kurashish kerak?

Bu kuchli tuyg’udan butunlay qutulish mumkin emas. Ammo g’azabni nazorat qilishni o’rganishga yordam beradigan texnikalar mavjud. Birinchidan, siz o’zingizga eslatishingiz kerakki, g’azabdan foydalanish muammoni hal qilmaydi, siz uni yanada yomonlashtirasiz. Ikkinchidan, agar siz g’azabga sabab bo’lgan vaziyatdan bir muncha vaqt uzoqlashsangiz, to’g’ri qaror qabul qilinishi mumkinligini tushunishingiz kerak.