Muallifdan: mening veb-saytimda ko’proq nashrlar

Bugun men bitta ertakni muhokama qilmoqchiman. Bu chuqur psixologik ma’noga ega. Lekin birinchi navbatda to’liq matn. To’satdan kim o’qimadi. Men uni bir necha yil oldin birinchi marta o’qiganimda juda tavsiya qilaman – yig’ladim.
GUGURTLI QIZ

Bu oqshom qanchalik sovuq edi! Qor yog’di va alacakaranlık qalinlashdi. Va kechqurun yilning oxirgi kuni-yangi yil arafasi edi. Bu sovuq va qorong’i paytda ko’chalarda kichkina tilanchi qiz boshini yopmagan va yalangoyoq yurar edi. To’g’ri, u uydan chiqib ketdi, lekin katta eski poyabzalda juda ko’p narsa bormi? Bu poyabzalni onasi ilgari kiyib olgan edi – ular juda katta edi-va qiz bugun ularni yo’qotib qo’ydi, chunki u butun tayanchga yugurayotgan ikkita aravadan qo’rqib, yo’l bo’ylab yugurishga shoshildi. U hech qachon bitta poyabzal topa olmadi, ikkinchisini esa ba’zi bola sudrab olib, kelajakdagi bolalari uchun ajoyib beshik chiqishini aytdi.

Shunday qilib, qiz endi yalangoyoq yurib, oyoqlari qizarib, sovuqdan ko’k rangga aylandi. Uning eski apronining cho’ntagida bir nechta paket oltingugurt gugurtlari bor edi va u qo’lida bitta paketni ushlab turardi. Bu kun davomida u hech qanday gugurt sotmadi va unga bir tiyin ham berilmadi. U och va charchagan va juda charchagan, bechora!

Qor parchalari uning yelkasiga chiroyli sochilgan uzun sarg’ish jingalaklariga o’tirdi, lekin u, to’g’ri, ularning chiroyli ekanligidan bexabar edi. Barcha derazalardan yorug’lik tushdi, ko’chada qovurilgan g’oz hidi bor edi-axir, yangi yil arafasi edi. U shunday deb o’yladi!

Nihoyat, qiz uyning labi orqasida burchak topdi. Keyin u o’tirdi va oyoqlarini ostiga tiqib qo’ydi. Ammo u yanada sovuqlashdi va u uyiga qaytishga jur’at etmadi: u bitta gugurtni sotolmadi, u bir tiyinga ham yordam bermadi, lekin otasi uni nima uchun mixlashini bilar edi; bundan tashqari, u uyda ham sovuq deb o’yladi; ular shamol yuradigan chodirda yashaydilar, garchi devorlardagi eng katta yoriqlar va somon va latta bilan bog’langan.

Uning qo’llari butunlay qotib qoldi. Oh, kichkina gugurt nuri ularni qanday isitdi! Agar u gugurtni tortib olishga jur’at etsa, uni devorga urib, barmoqlarini qizdiring! Qiz qo’rqoqlik bilan bitta gugurtni uzatdi va … chirk! Gugurt qanday chaqnadi, u qanchalik yorqin yondi! Qiz uni qo’li bilan yopdi va gugurt hatto kichkina sham kabi engil alanga bilan yona boshladi.

Ajoyib sham! Qiz o’zini katta temir pechka oldida yaltiroq mis koptoklar va damperlar bilan o’tirgandek his qildi. Unda olov qanchalik ulug’vor yonadi, undan qanday iliqlik esadi! Lekin bu nima? Qiz ularni isitish uchun oyoqlarini olovga uzatdi — va to’satdan… olov o’chdi, pechka g’oyib bo’ldi va qizning qo’lida kuygan gugurt qoldi.

U yana bir gugurtni chiyilladi, gugurt yonib ketdi, yonib ketdi va uning aksi devorga tushganda, devor muslin kabi shaffof bo’lib qoldi. Qiz uning oldida xonani ko’rdi va unda qor-oq dasturxon bilan qoplangan va qimmatbaho chinni bilan qoplangan stol bor edi; stolda ajoyib xushbo’y hidni yoyib, o’rik va olma bilan to’ldirilgan qovurilgan g’oz solingan idish bor edi! Va eng ajoyib narsa shundaki, g’oz to’satdan stoldan sakrab tushdi va avvalgidek, orqa tomonida vilka va pichoq bilan polga aylanib ketdi. U to’g’ridan-to’g’ri bechora qizning oldiga bordi, lekin… gugurt o’chdi va bechoraning oldida suv o’tkazmaydigan, sovuq, nam devor yana o’rnidan turdi.

Qiz yana bir gugurtni yoqdi. Endi u hashamatli Rojdestvo daraxti oldida o’tirdi. Bu Rojdestvo daraxti Rojdestvo arafasida bir boy savdogarning uyiga borib, derazaga qarab ko’rgan daraxtdan ancha baland va oqlangan edi. Uning yashil shoxlarida minglab shamlar yonib turardi va do’kon derazalarini bezab turgan rang-barang rasmlar qizga qaradi. Chaqaloq ularga qo’llarini uzatdi, lekin… gugurt o’chdi. Chiroqlar balandroq va balandroq keta boshladi va tez orada aniq yulduzlarga aylandi. Ulardan biri osmon bo’ylab dumalab, orqasida uzoq olov izini qoldirdi.

“Kimdir vafot etdi”, deb o’yladi qiz, chunki uni butun dunyoda yolg’iz sevgan yaqinda vafot etgan keksa buvisi unga bir necha bor:”yulduz tushganda, kimningdir ruhi Xudoga uchadi”, deb aytgan.

Qiz yana devorga gugurt urdi va atrofdagi hamma narsa yoritilgach, u bu nurda o’zining keksa buvisini ko’rdi, shunchalik sokin va ma’rifatli, juda mehribon va mehribon.

• Buvi, – deb xitob qildi qiz, – oling, meni oldingizga olib boring! Bilaman, gugurt o’chganda ketasiz, issiq pechka kabi g’oyib bo’lasiz, mazali qovurilgan g’oz va ajoyib katta Rojdestvo daraxti kabi!

Va u shoshilinch ravishda paketda qolgan barcha gugurtlarni chiyilladi-u buvisini shunday ushlab turishni xohladi! Va gugurtlar shunchalik ko’zni qamashtirdiki, u kundan ko’ra engilroq bo’ldi. Buvisi hayoti davomida hech qachon bunchalik go’zal va ulug’vor bo’lmagan. U qizni quchog’iga oldi va yorug’lik va quvonch bilan yoritilgan ikkalasi ham baland va baland ko’tarilishdi-ochlik, sovuqlik va qo’rquv bo’lmagan joyda — ular Xudoga ko’tarilishdi.