Topraklama – bu elektr energiyasidan foydalanadigan har bir kishiga yaxshi ma’lum bo’lgan atama. Bu atama fizika fanining elektr tokiga bag’ishlangan bo’limiga ishora qiladi. Elektr texnikasida topraklama kuchlanishni odamlar va hayvonlar uchun xavfsiz bo’lgan qiymatga kamaytirish uchun ishlatiladi [1].

Kundalik tilda ortiqcha kuchlanish maxsus “topraklama” qurilmasi yordamida erga tushadi. Topraklama – bu psixoterapiyaning turli sohalarida, ayniqsa tanaga yo’naltirilgan (biosintez, bodinamika, bioenergetik tahlil va boshqalar) analogiya orqali qo’llaniladigan atama. Keling, ushbu atamaning eng keng tarqalgan talqinlarini sanab o’tamiz.

1. Qo’llab-quvvatlash yoki “o’z oyoqlarida turish” qobiliyati sifatida topraklama. Bizning tanamizda oyoqlar universal “topraklama qurilmasi” vazifasini bajaradi, ya’ni biz oyoqlarimiz ostidagi jismoniy tuproqni his qilamiz va turli his-tuyg’ular (ijobiy va salbiy) bilan bog’liq ortiqcha kuchlanish erga tushadi. Shuning uchun kichik bolalar yalangoyoq yugurishni yaxshi ko’radilar. Yoshi bilan odam bu odatini yo’qotadi va ortiqcha stressni boshqa yo’llar bilan engadi, masalan, “hech narsa haqida” cheksiz suhbatlar, spirtli ichimliklar, ekstremal sport va boshqalar. [2].
2. Qobiliyat sifatida asoslash psixikaning turli sohalari: ong, tana, hissiyotlar bilan aloqada bo’ladi. Har birimiz etakchi sezgi organlariga egamiz, ularning yordami bilan odam atrofdagi voqelikni idrok etadi, ma’lumotni tahlil qiladi va sabab-oqibat munosabatlarini quradi. Etakchi sezgi organlariga o’xshatib, inson atrofdagi voqelikka harakatlar, his-tuyg’ular yordamida yoki aqliy darajada munosabatda bo’lishi mumkin, ya’ni tashqaridan kelgan barcha ma’lumotlarni tahlil qilishga, sintez qilishga va xulosalar chiqarishga intiladi. Vaziyatga munosabat bildirishning faqat bitta usuli bo’lsa, odam asoslanmaydi va harakatlar, his-tuyg’ular, fikrlar ziddiyatli bo’lishi mumkin. Psixikaning uchta sohasi bilan aloqa qilish insonning turli xil atrof-muhit signallarini idrok etish va ularga moslashuvchan javob berish qobiliyati bilan tavsiflanadi.
3. Topraklama qobiliyat sifatida atrof-muhit bilan aloqada bo’ladi. Ushbu atamaning ma’nosi “bu erda va hozir” tamoyili bilan bog’liq bo’lib, atrofdagi voqelikni idrok etish va tajribasini anglatadi. Zamonaviy megapolislarning rezidenti, u ko’p vaqtini ishda va Internetda o’tkazadi. Hatto ta’tilda ham odam atrofdagi haqiqatni sezmaydi, uning fikrlari hali ham ish bilan band va muloqot ijtimoiy tarmoqlar bilan chegaralanadi. Ya’ni, u o’zgarishlarni idrok etish va ularga munosabat bildirish nuqtai nazaridan asoslanmaydi. Biz zamonaviy dunyoning nevrozini kuzatmoqdamiz, uni shartli ravishda “bu erda bo’lmaslik” deb ta’riflash mumkin.
4. Yerga ulash ekologik resurslardan samarali foydalanish qobiliyati sifatida. Bu, bir tomondan, ekologik resurslarni (so’zning keng ma’nosida resurslarni) payqash, ikkinchi tomondan, ulardan to’g’ri foydalanishni anglatadi. Moddiy ob’ektlar ham, munosabatlar ham resurslar sifatida harakat qilishi mumkin. Masalan, o’z vaqtida yordam uchun boshqalarga va yaqinlarga murojaat qilish qobiliyati. Ushbu misolda, odam doimiy ravishda yordam so’rasa yoki umuman yordam so’ramasa, asossizdir. O’z resurslaridan foydalanishning etarli emasligi, agar odam o’z ishi uchun etarli haq olmasa, ishlashni davom ettirsa va hayotidan shikoyat qilsa, sevilmagan ish misolida ko’rib chiqilishi mumkin. Natijada sizning shaxsiy resurslaringiz behuda ketadi. “Topraklash” so’zi qishloq xo’jaligi xalqlari orasida ko’plab mifologik ma’nolarga ega bo’lgan bir xil “er” so’zidan kelib chiqqan. Rus tilidagi “yer” so’zi ayolga xos bo’lib, rus va Sharqiy slavyan mifologiyasida mohiyatan sof ayol tushunchasidir. Ayniqsa, dehqonchilik jamoasi uchun yer hamshira, nam va unumdordir. U urug’larni qabul qilib, hosilga yangi hayot baxsh etadi [3]. Er bilan bog’liq bo’lgan rus e’tiqodlari va urf-odatlarida er tirik ekanligi, uning yaxshiliklarini qozonish va uning his-tuyg’ularini hurmat qilish kerak degan umumiy e’tiqod mavjud. Yerda ishlaganlar ishonchli shaxsiy munosabatlarga kirishib, u bera oladigan narsani olish uchun undan duo so’rashdi. Yer tabiatni tirik odamsimon mavjudot sifatida ilohiylashtirgan butparastning tasavvuriga o’xshardi. O’tlar, gullar, butalar, daraxtlar unga uning yam-yashil sochlaridek tuyuldi; u tosh jinslarni suyak sifatida tanidi (“tosh” va “skelet” so’zlarining uyg’unligi sezilarli); Daraxtlarning mustahkam ildizlari tomirlarni almashtirdi, yerning qoni uning tubidan oqib chiqayotgan suv edi. Va xuddi tirik ayol kabi, u erdagi mavjudotlarni tug’di, u bo’ronda og’riqdan nola qildi, u g’azablandi, zilzilalarni keltirib chiqardi, quyosh ostida tabassum qildi, odamlarga misli ko’rilmagan go’zallik baxsh etdi, sovuq qishda uxlab qoldi va uyg’ondi. bahorda, u qurg’oqchilikdan kuyib, vafot etdi va yomg’irdan keyin qayta tug’ildi. Va, xuddi haqiqiy ona kabi, inson hayotining har bir vaqtida unga murojaat qilgan. Ertak va rivoyatlarda qahramonning nam yerga qulashi bilan kuch-quvvat tortgan manzaralari tasvirlangan. Afsonaga ko’ra, uzoq safarga kim o’zlari bilan tog’ olib chiqmagan?