o’g’rimi? To’satdan bo’lmasa ham, shunday bo’ladi
.
Bizning hissiy sohamiz belanchakka juda o’xshaydi. Biz o’zimizga faqat ijobiy his-tuyg’ularga yo’l qo’ya olmaymiz va salbiy his-tuyg’ularni taqiqlay olmaymiz – xuddi belanchakda faqat bitta yo’nalishda suzish mumkin emas, shunday emasmi? Limbik tizim miyadagi ko’plab jarayonlar uchun yoqilg’ini pompalaydi va bu yoqilg’i turli xil salbiy va ijobiy his-tuyg’ulardan iborat. Va miya nimani pompalamoqchi emas. Ammo agar siz faqat bitta yo’nalishda pompalasangiz, bu amplitudani sezilarli darajada cheklaydi, shu jumladan zavqlanish hissi va his-tuyg’ularning keskinligini kamaytiradi.
Yoki men sizga akkordeon bilan yana bir misol keltiraman. Tasavvur qiling: siz qo’lingizni cho’zasiz, quvonasiz, quvonasiz, quvonasiz!!! Va keyin sizning asbobingiz buziladi – yoki siz garmonikani o’chirishingiz, boshqa tugmachaga o’tishingiz kerak, ehtimol xafa bo’lishingiz, azob chekishingiz kerak. Psixikangizni normal holatga keltiring. Va norma – bu qulay bo’lganda, haddan tashqari emas. Haddan tashqari kuchli his-tuyg’ular, hatto ijobiy his-tuyg’ular ham, salbiy his-tuyg’ular kabi miyamizni to’sib qo’yadi. Va keyin hayot zerikarli bo’ladi, quvonch zavqlanishni to’xtatadi, qayg’u endi qayg’u qilmaydi – va shuning uchun ular orasida nimadir yuk bo’ladi.
Shuning uchun psixologlar har xil turdagi jonli tuyg’ularning ahamiyati haqida gapirishadi. Shartli ravishda yomon his-tuyg’ularni to’plamang, ularni chuqurroq itarib qo’ying, jim turmang, ushlamang – va shu bilan nafas olish, ovoz chiqarib, hayotni tatib ko’rishning iloji bo’lmaguncha akkordeonning ko’prigini siqib qo’ying. Axir, bunday hodisa ham bor: biz kurashayotgan narsa kuchayadi, ko’payadi, o’sadi. Axir bizning e’tiborimiz qayerda bo’lsa, u erda energiya bor. Va keyin azob-uqubatlar odatiy holga aylanadi, biz qanotlarimizni cheklab, bir holatda qolib ketamiz.
Va keyin “hamma narsa me’yorida” iborasi bezovta qilmaydi, balki bu jarayonlarni tushunishga yordam beradi. Va bizning psixikamiz uchun zarur bo’lgan muvozanatni qidirishni boshlang. Hayotning ta’mini yo’qotmaslik uchun. Va keyin biz barmog’imizni hissiy sohamizning zarbasida ushlab turishning muqarrarligiga kelamiz. Ha, bu kattalarning haqiqati haqida – bizning his-tuyg’ularimiz kimdir yoki biror narsa tomonidan emas, balki o’zimiz tomonidan boshqarilganda.
Siz quvonch va qayg’u bilan qanday yashashni bilasizmi? Boshqa his-tuyg’ular? Buni qanday qilasiz?