“Yana va’dangizni unutdingiz”, “Siz doimo kechikasiz”, “Siz xudbinsiz, siz doimo faqat o’zingiz xohlagan narsani qilasiz” – biz bunday iboralarni nafaqat bir necha marta aytishimiz, balki ularga murojaat qilishlarini ham eshitishimiz kerak edi. bizga.

Agar biror narsa bizning rejamizdan chiqmasa va boshqa birov biz xohlagancha harakat qilmasa, biz uni ayblash va kamchiliklarni ko’rsatish orqali uni vijdoniga chaqiramiz va u darhol o’zini tuzatadi. Lekin bu ishlamayapti.

Agar biz “Siz-xabarlar” dan foydalansak – biz his-tuyg’ularimiz uchun javobgarlikni suhbatdoshga o’tkazamiz – u tabiiy ravishda o’zini himoya qila boshlaydi. U hujumga uchraganini kuchli his qiladi.

Siz suhbatdoshingizga his-tuyg’ularingiz uchun javobgarlikni o’z zimmangizga olishingizni ko’rsatishingiz mumkin.

Natijada, uning o’zi hujumga o’tadi va janjal boshlanadi, bu mojaroga va ehtimol munosabatlardagi tanaffusga aylanishi mumkin. Biroq, agar siz ushbu muloqot strategiyasidan “I-xabarlar” ga o’tsangiz, bunday oqibatlarning oldini olish mumkin.

Ushbu uslubdan foydalanib, siz suhbatdoshingizga his-tuyg’ularingiz uchun mas’uliyatni o’z zimmangizga olishingizni, shuningdek, sizning tashvishingizga uning o’zi emas, balki uning ba’zi bir aniq harakatlari sabab bo’lganligini ko’rsatishingiz mumkin. Bunday yondashuv konstruktiv muloqot imkoniyatlarini sezilarli darajada oshiradi.

“I-xabarlar” to’rtta qoidaga muvofiq tuzilgan:

1. HISSIYOTLAR HAQIDA GAPIRING

Avvalo, suhbatdoshga ayni damda qanday his-tuyg’ularni boshdan kechirayotganimizni ko’rsatish kerak, bu bizning ichki tinchligimizni buzadi. Bular “xafaman”, “xavotirdaman”, “xafaman”, “xavotirdaman” kabi iboralar bo’lishi mumkin.

2. FAKTLAR HAQIDA XABAR BERISH

Keyin bizning holatimizga ta’sir qilgan fakt haqida xabar beramiz. Iloji boricha ob’ektiv bo’lish va insonning harakatlarini baholamaslik muhimdir. Biz shunchaki past kayfiyat ko’rinishidagi oqibatlarga nima olib kelganini tasvirlab beramiz.

Shuni ta’kidlash kerakki, hatto “I-xabar” dan boshlab, bu bosqichda biz tez-tez “Siz-xabar” ga o’tamiz. Bu shunday ko’rinishi mumkin: “Men g’azablanaman, chunki siz hech qachon o’z vaqtida kelmaysiz”, “Men g’azablanaman, chunki siz doimo chalkashsiz”.

Buning oldini olish uchun shaxssiz jumlalar, noaniq olmoshlar va umumlashmalardan foydalanish yaxshiroqdir. Masalan, “Odamlar kechiksa, xafa bo’laman”, “Xona iflos bo’lsa, o’zimni yomon his qilaman”.

3. BIZ TUSHUNTIRISH BERAMIZ

Keyin nima uchun u yoki bu harakat bizga zarar etkazishini tushuntirishga harakat qilishimiz kerak. Shunday qilib, bizning da’vomiz asossiz ko’rinmaydi.

Shunday qilib, agar u kechiksa, siz: “… chunki men yolg’iz turishim va muzlashim kerak” yoki “… chunki vaqtim ko’p emas va men siz bilan uzoqroq qolishni xohlayman” deb aytishingiz mumkin.

4. O’Z XOHISHINGIZNI BILDIRING

Xulosa qilib aytganda, raqibning qaysi xatti-harakatini afzal ko’rishimizni aytishimiz kerak. Aytaylik: “Agar kechiksam, ogohlantirishni xohlayman.” Natijada, “Siz yana kechikdingiz” iborasi o’rniga biz: “Do’stlarim kechiksa, men xavotirlanaman, chunki menga ularga nimadir bo’lgandek tuyuladi. Agar kechiksam, kimdir menga qo’ng’iroq qilishini xohlayman.”