Izzattillo Islomov
‘zingiz bilan munosabatlar – bu qiyin mavzu va odamlar ko’pincha o’zlarini e’tiborsiz qoldiradilar. Kimdir dam olishga ruxsat bermaydi, kimdir ijodga bo’lgan ehtiyojlarini e’tiborsiz qoldiradi, kimdir muloqotda psixologik noqulayliklarga ko’z yumadi. Natijada o’ziga va hayotiga nisbatan keskinlik va norozilik hissi tobora kuchayib boradi.
Bunday muammolar odatda psixoterapiya orqali hal qilinadi. Lekin inson o’zi uchun ko’p narsa qila oladi. Buning uchun ichki dialogni tinglash va ichki nutq qanday tuzilganligini tushunish va kerak bo’lganda strategiyani o’zgartirish kifoya.
Neyrofiziologiya sohasidagi tadqiqotlar shuni ko’rsatdiki, bizning holatimiz va o’zimizdan va hayotdan qoniqish hissi fikrlash jarayonining natijasidir: biz o’zimiz bilan yolg’iz fikr yuritish va fikr yuritish. Va biz asosan so’z bilan o’ylaymiz. O’zingizga qanday so’zlarni tez-tez aytasiz? Bu har doim ma’qullash va qo’llab-quvvatlash so’zlarimi?
O’ZINGIZNI BIRLASHTIRASIZMI YOKI O’ZINGIZNI BIRLASHTIRASIZMI? ICHKI NUTQ VARIANTLARI VA O’Z-O’ZINI SEVISHNING NOZIK TOMONLARI HAQIDA
Muvaffaqiyatsiz bo’lsangiz, o’zingizga nima deysiz?
- “Men bilan hech qachon boshqacha bo’lmaydi. Men yetarlicha aqlli, qobiliyatli, muvaffaqiyatli emasman…”
- “Siz tinchlana olmaysiz. Men hamma narsani tuzatishim kerak. Asosiysi, qo‘l qovushtirib o‘tirmaslik”.
- “Hozir xafaman. Biz qayta ishga tushirishimiz va dam olishimiz kerak. Ertaga bu haqda o’ylayman”.
Birinchi ibora hozirda psixologik adabiyotda katta e’tiborga ega bo’lgan ichki tanqidchining so’zlariga xos namunadir. Ammo bizning o’zimiz bilan bo’lgan suhbatlarimiz bu ichki hakamning norozi sharhlariga qaraganda ancha xilma-xildir.
