“Ota-onangizni kechirmasangiz, baxtli bo’lmaysiz”, “Siz xafa bo’lolmaysiz, faqat o’zingizdan xafa bo’lishingiz mumkin,” kabi munozarali gaplarni ko’pchilik eshitgan bo’lsa kerak. ” “sobiq turmush o‘rtog‘ingizni kechirmaysiz, kelajak bilan munosabatda bo‘lmaysiz.” birga keladi”…

Haqiqatan ham xafagarchilik bilan yashash qiyin. Haqiqatan ham kechirgan har bir kishi undan keyin keladigan aql bovar qilmaydigan ruhiy yengillikni eslaydi. Ammo agar kechirim shunchalik shifobaxsh bo’lsa, unda nega unga kelish bunchalik qiyin? Va “sehrli” kechirim amaliyotida nima noto’g’ri?

Gap shundaki, kechirim bu harakat emas, balki jarayondir. Va jarayon uzoq va energiya sarflaydi. Muayyan marosimni bajarish orqali siz iroda kuchi bilan kechira olmaysiz. Shunchaki jinoyatni unutish va uni o’tmishda qoldirish ish bermaydi.

Bir muncha vaqt kechirimlilik illyuziyasi paydo bo’lishi mumkin. Ammo keyin xafagarchilik baribir qaytadi. Qanchalik o‘zingizni ishontirsangiz ham, o‘zingizni majburlasangiz ham, kechirimlilikning foydalari haqidagi maqolalarni o‘qisangiz ham, qalbingiz og‘ir bo‘ladi.

Xo’sh, kimnidir kechirish uchun nima qila olasiz?

Kechirim jarayoni bir necha bosqichlardan iborat:

• Avval oʻzingizga tan olishingiz kerak: “Ha, men xafa boʻldim”. Baʼzida buni qilish qiyin. Bizning jamiyatimizda huquqbuzarlik uzoq vaqtdan beri qadrsizlangan. Qadim-qadimdan ular “xafa bo‘lganlarga” suv olib borishgan, xafagarchilik ojizlik belgisi hisoblangan, xafa bo‘lganlarni esa “xafa bo‘lgan” deb atashgan.Shuning uchun, birinchi bosqichda siz zarar ko’rganingizni, xafa qilganingizni, haqorat qilganingizni tan olishingiz kerak. Va siz g’azab, achchiq, qayg’u, ehtimol o’zingizga achinasiz. Siz “yuzingizni ushlab turishga” urinmasligingiz yoki o’zingizni hamma narsa yaxshi ekanligiga ishontirmasligingiz kerak. Shunday qilib, siz o’z his-tuyg’ularingizni qadrsizlantirasiz va paradoksal bo’lib tuyulishi mumkin, kechirim jarayonini murakkablashtirasiz.Bunday vaziyatlarda to’xtab, o’zingizdan so’rash yaxshidir: “Hozir o’zimni qanday his qilyapman? Men kimdan jahlim chiqdi? Men nimadan xafaman? Bunga nima sabab bo’ldi? Meni nima bunchalik bezovta qildi? Va barcha his-tuyg’ularingiz va holatlaringiz haqida halol gapiring.
• Ikkinchi bosqichda siz o’zingizga savolga javob berishingiz kerak: “Men bu odamni kechirishni xohlaymanmi?” Agar hozir bunga tayyor boʻlmasangiz, oʻzingizni majburlamang. Bu foydasiz. Ehtimol, vaqt o’tadi va hamma narsa o’zgaradi. O’zingizni xafagarchilikdan ajratishga harakat qiling. Hozir jinoyatchini kechirishni istamaslik sizning qasoskor va kechirimsiz odam ekanligingizni anglatmaydi. Siz qanday kechirishni bilasiz, lekin siz hali bunga tayyor emassiz. Bunda o’zingizni qabul qiling.
• Keyin, huquqbuzarlik bilan bog’liq barcha his-tuyg’ularni tan olish va yashash muhimdir. Ehtimol, avvalo siz jinoyatchidan qattiq g’azablanishingiz, uni ayblashingiz yoki yig’lashingiz kerak. Va buni boshqasining huzurida qilish yaxshiroqdir: do’stingiz, sevganingiz yoki psixolog. Sizning his-tuyg’ularingiz va tajribalaringizni boshqa odam tomonidan tan olishning o’zi shifodir.
• Endi huquqbuzarga yuzlanib, uni tushunishga harakat qilish kerak. Balki siz o‘zingizni uning o‘rniga qo‘yib, uning xatti-harakati sabablarini tushunib yetarsiz. Unga, xarakteriga yangicha nazar tashlang. Uning og’rig’ini, ta’sirini, u harakat qilgan vaziyatni ko’ring. Qiziq, uning tanlovi bormi? U boshqacha ish qila olarmidi? Bu savollarga berilgan javoblar vaziyatga oydinlik kiritishi va sodir bo‘lgan voqeani boshqacha ko‘rishi mumkin.O’z tajribangizga murojaat qilish ham foydalidir. Xuddi shunday vaziyatlarda yoki hissiy holatlarda o’zingizni qanday tutasiz? Siz hech qachon hech kimga qichqirmaysizmi, barbod aytmaysizmi yoki va’dalaringizni buzmaysizmi? O’zimizdagi o’xshashliklarni ko’rsak, boshqalarni kechirishimiz osonroq bo’ladi. 
• Xulosa qilib aytganda, siz bu odam bilan bo’lgan yaxshi narsalarni eslab qolishingiz mumkin. Bizni eng yaqin odamlarimiz xafa qiladi. Lekin bizni ular bilan bog’laydigan faqat og’riq emas. Yorqin xotiralar bizning ko’rish doiramizni kengaytiradi, biz nima sodir bo’layotganini to’liqroq ko’ra boshlaymiz va jinoyatchi umuman yovuz emasligini tushunamiz va biz umidsiz qurbon emasmiz. Bizning munosabatlarimizda iliq va quvonchli narsa bor.

Ammo shunday bo’ladiki, siz kechirgansiz, lekin siz endi odam bilan muloqot qilishni xohlamaysiz. Unga endi iliqlik va ishonch yo’q. Keyin o’zingiz uchun hozirgi vaqtda siz uchun maqbul bo’lgan yaqinlik darajasini aniqlang. Va bu haqda o’zingizni mag’lub qilmang.

Tinchlik o’rnatish do’st bo’lish va yana yaqinlashishni anglatmaydi. Tinchlik o’rnatish – o’z og’rig’ing bilan yashash, azob-uqubatlarga barham berish va xafagarchilikdan xalos bo’lish demakdir. Shuning uchun, o’zingizni tinglang va bu odam bilan uchrashishni davom ettirishingiz kerakmi yoki yo’qmi, o’zingiz hal qiling. Hayotning haqiqati shundaki, hamma ham munosabatlarni yangilay olmaydi. Shuning uchun siz bir-biringizga ko’proq e’tiborli bo’lishingiz kerak, munosabatlarni yo’q qilish oson, lekin tiklash qiyinligini yodda tuting. Bir-biringizga mehribon bo’ling.