Kechiktirish

Men tasmadagi so’nggi yangilanishlarni ko’rib chiqaman va darhol ish bilan shug’ullanaman”, deb ishontiradi 32 yoshli Tatyana ertalab o’zini, bir necha soatdan keyin u o’zini yirtib tashlashi uchun. suhbatdagi jonli yozishmalar, ikkinchi chashka qahva iching, kechagi yangiliklarni hamkasblar bilan muhokama qiling va istamay yuboring … hali ham muhim hisobot tayyorlashga e’tiboringizni qarating.

Agar bu holat sizga og’riqli tanish bo’lsa, demak, siz ham narsalarni keyingi sanaga qoldirishga zerikarli moyillikdan xoli emassiz. Va bu “kechikish” (lotincha pro – “o’rniga”, “oldinda” va crastinus – “ertaga”) “ertaga” sindromi deb ataladi. Margaret Mitchellning “Shamol bilan o’tgan” romani qahramoni Skarlett O’Xaraning mashhur iborasini eslang: “Hozir bu haqda o’ylay olmayman. Men ertaga bu haqda o’ylayman. Axir, har doim ertangi kun bor, shunday emasmi?” Afsuski, hamma uchun emas va har doim ham emas.

Nufuzli stajirovkalarga ariza topshirishning o‘tkazib yuborilgan muddatlari, buyurtmalarning kech bajarilishi tufayli sotuvlarning yo‘qolishi, doimiy kechikishlar va bekor qilingan rejalar tufayli munosabatlarning yo‘qolishi… Ko‘pchiligimiz o‘z odatimiz uchun katta narx to‘lashimiz kerak. Va uyda, har kimning o’z “qora ro’yxati” bor, ota-onalarga uzoq vaqtdan beri va’da qilingan fotosuratlarni jo’natishdan tortib, kattaroq bola uchun juda zarur bo’lgan shkafni sotib olishgacha.

Aytgancha, kechiktirish juda ko’p energiya oladi, siz sezmadingizmi? Ba’zan biz yaqinlashib kelayotgan vazifani bajarish uchun kerak bo’lganidan ko’ra ko’proq vaqt va kuch sarflaymiz. Va shunga qaramay, haqiqiy muammo boshqa narsa: biz qaror qabul qilishni yoki ish qilishni kechiktirsak, biz doimiy tashvishga tushamiz. Biz kechikganimiz uchun o’zimizni aybdor his qilamiz, shoshqaloqlik bilan bajarilgan vazifa uchun uyalamiz va o’tkazib yuborilgan imkoniyatlardan chuqur afsuslanamiz.

Xo’sh, nega biz o’z ixtiyorimiz bilan bunday azobga boramiz? Va biz uchun juda halokatli odatlardan xalos bo’lish osonroq bo’lmaydimi?