Izzattillo Islomov
KECHIKTIRISH VA DANGASALIK: FARQI NIMADA?
Biz dangasa bo‘lsak, ongli ravishda hech narsa qilmaslikka qaror qilamiz – bu bizning kuchimizni tiklash usulidir. Masalan, bugun men uyda qolaman, ish qilmayman, serial tomosha qilaman, chips yeyaman. Kechiktirish aybdorlik hissi bilan tavsiflanadi, bu biz kuchimizni to’ldirishimiz kerak bo’lgan paytda bizni vayron qiladi. Kechiktirganimizda, biz shunday deb o’ylaymiz: “Menda juda ko’p bajarilmagan ishlar bor, men tozalashim, ishni tugatishim, hisobotni tugatishim kerak, lekin men u erda yotib, hech narsa qilmayman. Men yutqazgan, dangasa odamman”
Biz o’zimizni haqorat qilish uchun juda ko’p energiya sarflaymiz va shu bilan muammoni yanada kuchaytiramiz.
Kechiktirish yomonlikdir. Bu o’zimiz bilan bo’lgan munosabatlar modeli bo’lib, unda biz o’zimizga qo’pol munosabatda bo’lamiz va shu bilan birga kerakli natijaga erisha olmaymiz. Bu holatga tushib qolish va u erda qolib ketish juda oson: biz noqulay holatdan bizni tinchlantiradigan o’rinbosar faoliyatga qochib qutulamiz, ammo shu sababli biz uyat his qila boshlaymiz – va hokazo.
Jamiyat kechikishni umuman muammo deb hisoblamasligi muammoni yanada kuchaytiradi – go’yo siz shunchaki yig’ilib, uni qabul qilishingiz va buni qilishingiz kerak. Ammo surunkali kechikish bilan og’rigan odamlar surunkali depressiyaga duchor bo’lgan odamlarga o’xshaydi: ular hatto oddiy ishlarni ham o’z zimmalariga olishlari qiyin, go’yo hech narsa chiqmaydi va bundan aybdorlik va sharmandalik dengizi keladi. Bu haqiqiy kurash. Va g’alaba qozonish uchun siz kechiktirish sabablarini tushunishingiz kerak.
Behruzbek Hamidov
