Ko’proq qo’shnichilik bilan fol ochish
Erim va men yashagan joyda qo’shnimiz eshigining tagiga tuproq quyib, ustiga mayda pul qo’yib, eshik romiga igna tiqdi (yog’ochdan qilinganligi uchun qulay edi). Gilami ostida u kvartiraga kiraverishdagi polni sho’r suv bilan ehtiyotkorlik bilan supurib, yuvdi. Zamin quriganida, yaltiroq tuz kristallari ko’rinardi. Esimda, qaynonam qo‘shnimga ishga joylashtirib beraman, deb va’da berganida, qo‘shnimning ahvoli yomonlashgan. Lekin menda imkoniyat yo’q edi. Va keyin qo’shnisi xafa bo’lib, ehtiros bilan marosimlarni boshladi. Faqat har hafta. Negadir erim bilan har kuni janjallasha boshladik. Ammo bu uzoq vaqt oldin edi.
Va bu yaqinda:
Men eski kvartiramda, boshqa binodaman. Erim va men ko’chib ketyapmiz. Men narsalarni yechib, tarqatish uchun kelaman, deb kelishib oldik. Men tayyorlanyapman, zinapoyadan ba’zi qo’shiqlar eshitaman. men to’xtadim. Men teshikdan qarayman. Mening qo’shnim bor, u bilan men bir marta gaplashdim, qo’nish joyida nimadir sochdi, qo’llari bilan bir necha o’tishni amalga oshirdi va baland ovozda, ritmik tarzda gapirdi. U taxminan 5 daqiqa shunday yuradi.U mening eshigim oldida to’xtadi. Nimadir oqmoqda. Va u liftga boradi va shunday dedi: “Siz, Sasha, qariyapsiz. Ammo men bir odam bilan uchrashaman.” U boshqa qavatda yashaydi. Va u mening qavatimga borishga dangasa emasmidi?
Men uning ketishini kutdim. Men kvartiradan chiqdim. Sprinkles bo’lgan joyda qadam tashlamaslikka harakat qilaman (men xurofotchiman, ya’ni!). Men erimni ko’rgani boraman.
Men yetib keldim, erim hovlida kutib olgani chiqdi. U kuladi va shunday deydi: “Biz kiramiz – zinapoyaga diqqat bilan qarang.” Men so’rayman: “Nima uchun?” U barmog‘ini lablariga qo‘yadi: “Shh… Hozir ko‘rasiz”. Keling, ichkariga kiramiz. Zinalar toza, lekin burchaklarida patlar va konfetlar bor. Er pichirladi: “U tomosha qilmoqda. Jim, fikr bildirmang. Aks holda men sizni taniyman”. Biz kvartiraga kiramiz, er: “Bu g’alati xonim shu erda yashaydi, u ishlamaydi. U har doim zinapoyaga patlar va konfetlar qo’yadi. Ba’zan u yuqoriga, mushuklar uchun emas, balki pochta qutilariga bir chashka suv yoki sut qo’yadi. Ular sizni birinchi marta kuzatishadi, siz bu yerda yangi yuzsiz. Uning g’ayrioddiyligiga e’tibor bermang, u kasalxonada edi, u nogiron. Uning kukugi anchadan beri qichqiradi”.
Va men tushundim: qayerga harakat qilsangiz ham, bundan qutulib bo’lmaydi. U shunday kukuk. Hamma joyda shovqin-suron bor. Bu shizotipal buzilish deb ham ataladi.
Post Views: 18 825