Izzattillo Islomov
qizil lab bo‘yog‘i, mukammal o‘zini tutishi, oqlangan dumaloq shlyapa kiygan, ro‘mol o‘rab yurgan qizlar obrazini tortdi. Aynan shular, o’sha paytda menga o’xshagandek, Emiratesda ishlash juda omadli bo’lganlar edi. Men bu kasbda juda ko’p istiqbollarni ko’rdim: sayohat qilish va tillarni o’rganish imkoniyati, yaxshi daromad, men ta’lim uchun pul yig’ishim va ota-onamga yordam berishim mumkin edi.
Men uchishning qiyinchiliklari va har qanday kasbning nozik tomonlari borligini taxmin qildim, ammo keyinroq ma’lum bo’lishicha, styuardessalarning deyarli hech biri o’z tajribalaridan kelib chiqib, buni to’liq anglamagan.
Men o‘z shahrimda o‘z kuchini sinab ko‘rmoqchi bo‘lgan har bir kishi uchun ochiq eshiklar kuni o‘tkazilganida suhbatga kelishdan boshladim. Sochlarimni to‘nka qilib bog‘lash va qizil lab bo‘yog‘ini surtish kabi muhim talabga e’tibor bermadim. Uchrashuv davomida imidjimni o’zgartirishga majbur bo’ldim, shuning uchun ham ular meni ko’p jihatdan qabul qilishmadi deb o’ylayman. Biroq, men umidsizlikka tushmadim: meningliz tilimni yaxshiladim va besh oydan so’ng boshqa davlatga xuddi shu intervyuga uchib ketdim. Bir hafta o’tgach, menga qo’ng’iroq qilib, qabul qilinganligim haqida xabar oldim. Amirliklar uni “oltin” deb ataydi. Shundan so‘ng aviakompaniya barcha xarajatlarni o‘z zimmasiga oldi va men Dubayga yo‘l oldim, u yerda kundalik va qizg‘in mashg‘ulotlar boshlandi.
