Agar sizga vaziyat g’azablansa va hech kim boshqasiga qancha va qachon ovqatlanishni aytishga haqli bo’lmasa, xulosa chiqarishga shoshilmang. Hikoya muallifining qiz do’stini cheklash uchun yaxshi sabablari bor edi. Qaysi biri to’g’ri?

“Oziq-ovqat rohat”, “Birga ovqatlanish bizni birlashtiradi”… Ko’pchilik uchun bu to’g’ri, lekin 26 yoshli yigit va uning sevgilisi aynan oilaviy ziyofat tufayli janjallashib qolishgan.

U 26 yoshli Eshli bilan qariyb 3 oydan beri uchrashadi va bu vaqt davomida oshiqlarning janjallarining asosiy sababi moliyaviy edi. “Eshli moliyaviy jihatdan badavlat va hatto nisbatan imtiyozli muhitda o’sgan, shuning uchun u mening oilam va men bir muncha vaqt yashagan qashshoqlikni tushunmadi”, dedi erkak.

Va bir vaqtning o’zida oddiy kamchiliklar janjalga olib keldi. Gap shundaki, uning 70 yoshli buvisi yoshlarni kechki ovqatga taklif qilishni yaxshi ko’radi, ammo pul muammosi tufayli uni to’liq sotib olishga qurbi yetmaydi. U nabirasi va boshqa oila a’zolaridan pul olishni istamaydi, oziq-ovqat olib kelishni taqiqlaydi. Uning taklifi rad etilsa, u ham xafa bo’ladi. Umuman olganda, bir nechta variant mavjud. Aniqrog’i, bitta – kamroq.

Ammo Eshli buvisi tayyorlagan taomni shunchalik yaxshi ko’rardiki, u o’zini avvaliga bir soniya, keyin uchinchi qismini oldi.

Faqat sevgilisining oilasida bu qabul qilinmadi: “Biz har doim kichik bir qismni olamiz, chunki kechki ovqatdan keyin qolgan narsa buvisi bir hafta davomida yeydi. Kechki ovqatdan keyin men Eshliga bu haqda aytdim va u hayratda qoldi.

Shunday qilib, buvisi yangi turmush qurganlarni yana kechki ovqatga taklif qildi va uning nabirasi qizga og’ir moliyaviy ahvolini eslatishga qaror qildi. Shu bilan birga, undan yaxshilik so’rang: “Men buvim bir hafta ovqat yeyishi uchun u faqat bitta kichik bo’lak olsa bo’ladimi, deb so’radim. Agar u hali ham och bo’lsa, biz bundan keyin biron joyga ovqatlanishimiz mumkin.”

Eshlining munosabati juda hissiy edi. “Men yeganimdan uyalmayman, ovqat bilan cheklanmayman va qachon to’yganimni o’zimdan boshqa hech kim hal qilmaydi”, – dedi g’azablangan qiz. U yigitni uning vaznini masxara qilishda aybladi.

Internet foydalanuvchilari deyarli so’zsiz erkak tarafida, aniqrog’i, buvisi tarafida bo’lishdi:

• “Agar Eshli o’ziga juda mehribon va saxovatli kampirga qayg’urmasa, u hech bo’lmaganda siz uchun muhim bo’lgan odam haqida qayg’urishi kerak. Ikkita juda yomon belgiga o’xshaydi.”
• “Menimcha, moliyaviy jihatdan xavfsiz odam ikkinchi yoki uchinchi taomni bu taomni tayyorlagan odamga iltifot sifatida qabul qiladi. Ammo umuman olganda, Eshlining ikkinchi suhbatingizga munosabati kulgili edi.
• “Bu ba’zilar uchun ajablanarli bo’lishi mumkin, ammo birovning uyiga ovqatlanishga taklif qilish ovqat bilan bog’liq emas. Bu ijtimoiy muloqot, nonni birga sindirish haqida, tovoqni qancha to‘ldirishingiz, ovqat yaxshimi, yetarlimi-yo‘qligi haqida emas… Agar sizni faqat ovqat qiziqtirsa, restoranga boring”.

Hikoya, albatta, aralash. Bir tomondan, mehmonlarni dasturxon bilan kutib olishga intilayotgan keksa odam bilan nozik munosabatda bo’lish uchun bir marta odatdagidan biroz kamroq ovqatlanish unchalik qiyin emas.

Ammo boshqa tomondan, Eshlining g’azabiga so’rov emas, balki sherigi tomonidan tanlangan so’zlar va intonatsiya sabab bo’lgan deb taxmin qilish mumkin. Ularning buvisiga birinchi tashrifi haqida gapirar ekan, u shunday dedi: “Men hech kim bir vaqtning o’zida ikki kunlik ovqatni yeyishi mumkin deb o’ylamagan edim”. Ehtimol, bu haqiqatan ham muammoga yechim topishga urinishdan ko’ra ko’proq ayblovga o’xshasa?