Behruzbek Hamidov
Kirill bilan uchrashishdan biroz oldin men turmush qurgan odam bilan ajrashdim. Men bu munosabatlar hech narsaga olib kelmasligini tushundim – u ajrashishni xohlamadi va men oilani orzu qilardim. U ishonishi mumkin bo’lgan va haqiqatan ham farzand ko’rishni xohlagan yaqini haqida.
Men bularning barchasini Kirildan topdim. U besh yosh kichik, avvaliga do’stlarimga o’sha paytda talaba bo’lgan yigitga qiziqib qolganimni aytishga ham uyaldim. Keyin tushundimki, u o’z yoshidan ancha katta edi. Va ikki yildan keyin biz turmush qurdik.
Shifokorlar bola tug’ishni kechiktirmaslikni maslahat berishdi.
Men ona bo’la olmasligimdan juda qo’rqardim va Kirill meni qo’llab-quvvatladi. Biz yaxshiroq vaqtlarni, katta moliyaviy xavfsizlikni kutmaslikka qaror qildik … Tez orada men homilador bo’ldim va yana bir muhim qarorga keldik – men o’zimni butunlay chaqaloqqa g’amxo’rlik qilishga bag’ishlash uchun ishimni tark etdim.
Kirill kollejni tugatdi va televidenieda video muhandis sifatida martaba qurdi. To’g’ri, biz birga yashashimiz kerak emas edi, lekin buvisi bilan. Kirillning onasi ajralishdan ko’p o’tmay turmushga chiqdi va biz Alina deb ataydigan buvisi nabirasini olib, katta qildi. Albatta, u unga eng yaqin odam edi.
U meni iliq kutib oldi va “Bizning malika” deb chaqirdi. Va biz alohida yashashimizni xohlayotgan bo’lsam ham, men Kirill va men hamma narsada o’z tarafimni olishga tayyormiz, tushunmovchilik devoriga tushib qolganimizni darhol his qildim.
Qanchalik tez-tez gapirsam, u shunchalik uzoqlashdi va sovuqroq bo’ldi.
Men buvisining unga qanchalik qadrli ekanini angladim. Va men birga hayotimiz u uchun og’riqli boshlanishini xohlamadim. Shunday qilib, Alina abadiy nafaqat oila a’zosi, balki hayotimizning to’liq ishtirokchisiga aylandi. Klassik hikoya paydo bo’ldi: bitta uyda ikkita uy bekasi. To’g’ri, Alina egasi, men esa uning yordamchisi edim.
U nabirasi nimani yoqtirishini bilardi va unga o’zi ovqat pishirardi. Men uni almashtirmoqchi bo’lganimda, u buni yaxshiroq qilishini aytdi. “Olesenka, men uni bolaligimdan beri boqdim”, dedi u jilmayib. Ular bizning uyda hech qachon ovozlarini ko’tarishmagan. U meni hech narsa uchun qoralamadi. Ammo hayotim chidab bo’lmas bo’lib qoldi. Va uning ta’kidlangan nozikligi tufayli e’tiroz bildirish yanada qiyin edi.
Men vaziyatning garoviga aylandim. Men buvim yasagan ro‘yxatni olib, do‘konga bordim. U pishirdi – men qo’limda edim. Kirill kechqurun ishdan qaytgach, birinchi navbatda uning oldiga yugurib, ovqatlantirar va kunining qanday o’tganini so’rardi. U o’zini xotini kabi tutdi. Men esa mehmon kabi yaqinman.
Kirill yaxshi pul ishlashni boshladi, lekin doimo ishda bo’lmadi. Biz birga kamroq vaqt o’tkazdik, garchi men u hali ham meni sevishini his qildim va bizga hech narsa kerak bo’lmasligi uchun juda ko’p harakat qildim. U tez-tez tungi smenalarga ega edi, shundan keyin u kun davomida uxlardi.
Izzattillo Islomov
